မိတ္ဆက္
လြန္ခဲ့ေသာ နွစ္ေပါင္းတစ္ရာ ငါးဆယ္ခန္႔က အေမရိက အေနာက္ေျမာက္ဖက္ အင္ဒီးယန္း နိုင္ငံငယ္ေလးေတြရဲ႕ အရိုေသခံ စိတ္ထားေအးခ်မ္းတဲ့ေခါင္းေဆာင္ၾကီးစီယတ္တယ္လ္ဟာ သူ႔နယ္ေျမကို ၀ယ္ယူသိမ္းပိုက္ခ်င္ေနတဲ့ နယ္ခ်ဲ႕ ၀ါရွင္တန္ဒီစီ အစိုးရဆီကို အၾကံျပဳစာတေစာင္ေပးပို႔ခဲ့ပါတယ္။ သူယံုၾကည္ထားတာက ဒီကမၻာေျမေပၚက ဘယ္ သက္ရွိသတၱ၀ါအတြက္မဆို ဒီမဟာပထ၀ီေျမၾကီးဟာအထြတ္အျမတ္ထားစရာ ပါတဲ့။ လူတစ္ေယာက္ဟာ သဘာ၀တရားၾကီးက္ို ပရမ္းပတာ တလြဲအသံုးခ်ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္ေသတြင္း ကိုယ္တူးတာပဲ တဲ့။ သူ႔ရဲ႕ စာလႊာဟာ ပတ္၀န္းက်င္ေစာင့္ေရွာက္ထိန္းသိမ္းျခင္း အတြက္ အသက္အရြယ္မေရြး ေခါင္းေရွာင္လို႔မရတဲ့အင္အားႀကီးမားတဲ့ ေတာင္းဆိုမႈပါ။
အခုလိုမ်ိဳး လူမ်ိဳးစုအားလံုးနီးပါး
ကႏၱာရလြင္ျပင္က်ယ္ၾကီးထဲမွာ ေပ်ာက္ကြယ္မသြားခင္ ဟိုး ............
ေရွးေရွးတုန္းကေပါ့။
ေရွးဦးလူမ်ိဳးစုတစ္စုဟာ အေမရိကလို႔ အခုေခၚေနၾကတဲ့ အဲဒီနယ္ေျမၾကီးရဲ႕ အေသြး အသား တစ္ခုုျဖစ္ခဲ့တာေပါ့။နွစ္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ
ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် အဲဒီလူမိ်ဳးစုထဲကမွပဲ မ်ိဳးရိုးစဥ္ဆက္ ေတြကြဲျပီး ေခ်ာ့ေတာ္တို႔ ခ်ီေရာ့ခီတို႔
နဗားဟိုးတို႔လို လူမ်ိဳးစုေတြေပၚလာျပီး အင္ဒီးယန္းယဥ္ေက်းမႈၾကီး ထြန္းကား ခဲ့တယ္ ေလ။အဲဒီမွာပဲ
ဥေရာပက နယ္ေျမခ်ဲ႕ထြင္တဲ့ လူျဖဴေတြေရာက္လာျပီး အင္ဒီးယန္္းေတြကို ေသြးေခ်ာင္းစီးေအာင္
စတင္ တိုက္ခိုက္ၾကေတာ့တာေပါ့။ လူ႕သက္တမ္းတစ္ခုေတာင္မၾကာလိုက္ပါဘူး။ အင္ဒီးယန္း ေတြကိုေနထိုင္ဖို႕
နယ္ေျမ က်ဥ္းက်ဥ္းေလးေတြ ပဲေပးျပီး က်န္နယ္ေျမအားလံုးကို သူတို႔အတြက္ အတင္းအဓမၼ ေတာင္းဆိုၾကေတာ့တာပဲ ။
အင္ဒီးယန္းေတြအားလံုး စစ္ရွံုးခါနီးမွာေတာ့
သတၱိအရွိဆံုးနဲ႔ အားလံုးကေလးစားရတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ၾကီး စီယတ္တယ္လ္ဟာ နယ္ေျမပိုင္ဆိုင္မႈ
စာခ်ဳပ္တစ္ခုခ်ဳပ္ဆိုဖို႔ လူျဖဴအရာရွိတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႔ဆံုခဲ့ပါတယ္။၀ါရွင္တန္္ဒီစီအစိုးရကေခါင္းေဆာင္ၾကီးရဲ႕လူေတြပိုင္ဆိုင္တဲ့နယ္ေျမေတြကို၀ယ္ယူသိမ္းပိုက္ဖို႔ကိစၥနဲ႔ပါ။
အဲဒီမွာပဲရဲရင့္တဲ့အမူအရာ၊ ထက္သန္တဲ့စိတ္ဓါတ္ေတြ ထင္ဟပ္ေနတဲ့မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးဟာ လူအုပ္ၾကီးကို စိတ္နွလံုးထိခိုက္ဖြယ္စကားေတြကိုတည္ၾကည္ျပတ္သားစြာအခုလိုေျပာၾကားခဲ့ပါေတာ့တယ္။
မင္းတို႔ေတြဟာ ေကာင္းကင္ၾကီးကိုဘယ္လို၀ယ္မွာလဲ။
မိုးစက္ေတြနဲ႔ေလထုကို ဘယ္လိုလုပ္ပိုင္မွာလဲ။
ငါ့အေမကငါ့ကိုေျပာဖူးတယ္။
“ ဒီကမၻာၾကီးရဲ႕
အစိတ္အပိုင္းတိုင္းဟာ ငါတို႔လူသားေတြအတြက္ အထြတ္အျမတ္ေနရာေတြပဲ” တဲ့။
“ထင္းရႈးအပ္ေတြ
၊ သဲေသာင္ျပင္ေတြ
ေတာနက္ထဲကႏွင္းေတြ ၊ ျမက္ခင္းျပင္ေတြ ၊ ပိုးေကာင္မႊားေကာင္ေလးေတြ
အဲဒါေတြအားလံုးဟာ ငါတို႔ေတြရဲ႕ စိတ္၀ိဥာဥ္မွာ ျမင့္ျမတ္တယ္”
တဲ့။
အေဖကလဲေျပာဖူးတယ္။
“ေသြးေၾကာေတြထဲမွာေသြးေတြစီးေနတာကိုသိသလိုမ်ိဳးပင္စည္တေလ်ာက္ပင္ေရေတြစီးတာကိုလည္းငါသိတာေပါ့။ ကမၻာေျမၾကီးဆိုတာလဲငါတုိ႔ပဲ။ငါတို႔ကလဲကမၻာေျမၾကီးပဲ။ငါတို႔ဟာတေသြးတည္းတသားတည္းပဲ။
ေမႊးျမတဲ့ပန္းေလးေတြဟာငါတို႔ရဲ႕ႏွမေလးေတြေပါ့။
၀က္၀ံေတြ၊သမင္ဒရယ္ေတြ၊သိမ္းစြန္ရဲေတြဟာငါတို႔ရဲ႕
ညီအစ္ကိုေတြေပါ့။
ေက်ာက္ေတာင္ထြဋ္ေတြ၊ျမက္ခင္းျပင္ေတြ၊လည္ဆံေမႊးဖြားဖြားနဲ႔ျမင္းေတြဟာလဲငါတို႔နဲ႔
တစ္အူတံု႔ဆင္းေမာင္နွမအရင္းေတြေပါ့” တဲ့။
ဘိုးဘြားေတြရဲ႕
အသံကိုလည္း ငါၾကားေနရတယ္။သူတို႔ေျပာတာက
“စမ္းေခ်ာင္းေလးေတြထဲမွာ၊ျမစ္နဒီေတြထဲမွာစီးဆင္းေနတဲ့ၾကည္လင္ေတာက္ပတဲ့ေရေတြဟာရိုးရိုးေရ
မဟုတ္ဘူး။မင္းတို႔ အဘိုးရဲ႕ေသြးေတြေပါ့။ ၾကည္လင္တဲ့ေရထဲမွာ ေရာင္ျပန္ဟပ္ေနတဲ့၀ိုးတ၀ါးပံုရိပ္
ေတြဟာလဲ ငါတို႔လုပ္ခဲ့တဲ့ေကာင္းမႈ၊မေကာင္းမႈေတြကိုျပန္ထင္ဟပ္ျပေနတာေပါ့။ညင္သာတဲ့ေရစီးသံတိုးတိုး
ေလးဟာလဲ မင္းအေဘးမရဲ႕အသံေပါ့။ျမစ္နဒီေတြဆိုတာကလဲငါတို႔ရဲ႕ညီရင္းအကိုေတြေပါ့။ငါတို႔ကိုေရငတ္
ေျပေစတယ္။ငါတုိ႔ရဲ႕ကနူးေလွေလးေတြကိုလဲသယ္ေဆာင္ေပးတယ္။ငါတုိ႔ရဲ႕ကေလးေတြအတြက္လဲ
အစားအစာေပးတယ္ေလ။အဲေတာ့ ညီရင္းအကိုလို ၾကင္နာမႈမ်ိဳး ျမစ္နဒီေတြကိုေပးရမယ္ “တဲ့။
ငါ့အဖိုးရဲ႕ အသံကိုလဲ ငါၾကားေနရတယ္။သူေျပာတာကေတာ့
“ေလဆိုတာ အရမ္းတန္ဖိုးရွိတယ္။
သူပံ႔ပိုးတဲ့ အသက္မွန္သမၽွကို သူ႔၀ိဥာဥ္ကိုမွ်ေ၀တယ္ေလ။ငါ့ရဲ႕ ပထမဆံုး အသက္ရႈသံကိုလည္းေပးျပီး
ေနာက္ဆံုး သက္ျပင္းခ်သံကိုလည္း လက္ခံေပးတယ္ကြဲ႔။အဲေတာ့ ေျမျပင္ဆိုလဲ ေျမျပင္အေလ်ာက္၊
ေလထုဆိုလဲ ေလထုအေလ်ာက္ တန္ဖိုးထား ျမတ္နိုးရမယ္။ ေအး..ေျမျပင္ဆိုတာကလဲ ပန္းခင္းေလးေတြေၾကာင့္
ခိ်ဳျမေမႊးပ်ံ႕ေနတဲ့ ေလထုကို ခံစားဖို႔ ေနရာတစ္ခုပဲ” တဲ့။
“ေနာက္ဆံုး….
လူနီနဲ႔ လူနီမေတြဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ အရုိင္းဆန္မႈနဲ႔ အတူ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့မယ့္ အခါမွာေတာင္၊
သူတို႔လုပ္ခဲ့တဲ့ ေကာင္းမႈ၊မေကာင္းမႈေတြဟာလဲလြင္ျပင္က်ယ္ၾကီးေပၚမွာ လြင့္ေမ်ာေနတဲ့
တိမ္ခိုးတိမ္ရိပ္ေတြေလာက္ပဲရွိေတာ့မယ္အခါမွာေတာင္ကမ္းေျခေတြ၊ေတာအုပ္ေတြကေတာ့နဂိုအတိုင္း
တည္ရွိျမဲ
တည္ရွိေနဦးမွာေပါ့။ ဘိုးဘြားေတြကလဲ ေျပာၾကတယ္။ငါတို႔ သိပါတယ္တဲ့။ကမၻာၾကီးကို ငါတုုိ႔မပိုင္ပါဘူး။ကမၻာၾကီးကသာ
ငါတုိ႔ကိုပိုင္တာတဲ့။”
အဘြားရဲ႕ အသံကိုလဲ ငါၾကားေနရတယ္။သူကလဲေျပာတယ္…
“ကိုယ္တတ္ေျမာက္ထားတာေတြကို ကိုယ့္မ်ိဳးဆက္ကိုလဲ သင္ၾကားေပးရမယ္။ကမၻာေျမၾကီးဟာ
ငါတို႔ရဲ႕
မိခင္ပဲေလ။အမိေျမၾကီး ဒုကၡေရာက္ရင္ သူ႔ရဲ႕ သားသမီးေတြ အကုန္လံုးလဲ ဒုကၡေရာက္ၾကမွာပဲ
“ တဲ့။
ဒီမွာ.. ငါေျပာတာေရာ ငါ့ဘိုးေဘးေတြေျပာတာကိုေရာပါ
နားေထာင္ၾကပါကြာ။
မင္းတို႔လူျဖဴေတြရဲ႕ ကံၾကမၼာကိုေတာ့ ငါတို႔ေတာ္ေတာ္ေလးရင္ေလးတယ္။
ကၽြဲ၊ႏြားေတြသာ
မ်ိဳးတုန္းကုန္ရင္ ဘာေတြျဖစ္လာမလဲ။ျမင္းရိုင္းေတြအကုန္လံုးသာ ယဥ္ေက်းကုန္ရင္ေရာ။
ေတာအုပ္ေတြရဲ႕လွ်ိဳ႕၀ွက္ေနရာေတြအကုန္လံုးလဲလူေတြရဲ႕အနံ႔အသက္ေပါင္းစံုေတြနဲ႔မႊန္ထူကုန္ရင္ေရာ
ဘာေတြျဖစ္လာမလဲ။ေ၀ဆာလွပေနတဲ့
ေတာင္တန္းရႈခင္းေတြလဲ စကားေျပာၾကိဳးေတြနဲ႔ ပိတ္က်ပ္ေနတဲ့ အခါက်ရင္ေရာ။ဘယ္မွာလာျပီးေတာအုပ္ကညိဳ႕ေတာ့မွာလဲ။ကုန္ျပီေပါ့။
သိမ္းငွက္ေတြေရာ ဘယ္မွာ သြားေနရေတာ့မွာလဲ။ သြားျပီေပါ့။ျမင္းေတြနဲ႔ အမဲလိုက္ရတာေတြကို
အျပီးအပိုင္ နွုတ္ဆက္လိုက္ရရင္ေရာ ဘာေတြျဖစ္ကုန္ေရာလဲ။အဲလိုသာဆိုရင္ေတာ့ အသက္ရွင္ျခင္းရဲ႕
အဆံုး၊ ဘ၀ကူးျခင္းရဲ႕ အစသာျဖစ္လာေတာ့မွာေပါ့…ဟုတ္လား။
ငါတုိ႔သိတာကေတာ့ အရာအားလံုုးဟာ ငါတို႔နဲ႔
တေသြးတည္းတသားတည္းဆိုတာပဲ။
ငါတို႔ဟာ ဘ၀ကြန္ယက္ၾကီးက္ိုမဖန္တီးနိုင္ပါဘူး။
ငါတို႔ဟာ အဲဒီကြန္ယက္ၾကီးထဲက ၾကိဳးမွ်င္ေလးေတြေလာက္ပါပဲ။
အဲဒီကြန္ယက္ၾကီးကို ငါတို႔ဘာပဲလုပ္လုပ္
အဲဒါငါတို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္လုပ္ေနတာပါပဲ။
ကမၻာေျမၾကီးကို ငါတို႔ခ်စ္တယ္။ေမြးကင္းစကေလးငယ္ဟာ
သူ႔မိခင္ရဲ႕ႏွလံုးခုန္္သံကို ခ်စ္သလိုမ်ိဳးကုိ
ခ်စ္တာ။ငါတို႔
နယ္ေျမေတြကို မင္းတို႔ကိုေရာင္းလိုက္ရရင္လဲ ဒီနယ္ေျမေတြကို ငါတို႔ဂရုစိုက္သလိုု ဂရုစိုက္
ေပးပါကြာ။ဒီနယ္ေျမေတြကို မင္းတို႔ပိုင္ဆိုင္ရျပီဆိုရင္လဲ
အခုပံုစံကိုမွတ္ထားေပးပါ။ မင္းတို႔ရဲ႕
ေနာက္မ်ိဳးဆက္ေတြ
အတြက္ ဒီေလညွင္း၊ဒီျမစ္နဒီေတြကို ဒီအတိုင္းေလးပဲထိန္းသိမ္းထားေပးပါကြာ။
ငါတို႔ဒီေျမကိုခ်စ္ျမတ္နိုးသလို မင္းတို႔လဲ
ခ်စ္ျမတ္နိုးေပးပါကြာ……။ ။
(ဒီစကားလံုးေတြကိုေခါင္းေဆာင္ၾကီးစီယတ္တယ္လ္က၁၈၅၀ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္မွာေျပာခဲ့တာပါ။စာနဲ႔ေရးခဲ့တာလို႔လဲေျပာၾကတယ္။မိန္႔ခြန္းေျပာခဲ့တာလို႔လဲေျပာၾကတယ္။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္သူေျပာခဲ့တာကေတာ့့
သူ႔မိခင္ဘာသာစကားနဲ႔ပါ။အခုခ်ိန္မွာေတာ့ဘာသာစကားေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔အၾကိမ္ၾကိမ္ျပန္ဆိုေနၾကပါျပီ။အဂၤလိပ္ဘာသာကိုပထမဆံုးျပန္ဆိုထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့လူကေတာ့
သူနဲ႔ လူခ်င္းလည္း ရင္းႏွီးခဲ့တဲ့ ေဒါက္တာ ဟင္နရီ ေအ စမစ္ ပါ။ဒီ့ေနာက္ပိုင္း ဂ်ိဳးဆက္ကန္႔ဘဲလ္
က အနည္းငယ္ျပဳျပင္ျပီး သူ႔ရဲ႕ (The Power of Myth) စာအုပ္ထဲမွာ ထည့္ေရးခဲ့ေတာ့ ပိုမိုျပီးလူၾကိဳက္မ်ားထင္ရွားလာခဲ့ပါတယ္။
အခုစာကေတာ့ Susan Jeffers ကသရုပ္ေဖာ္ပံုေတြပါေရးဆြဲျပီး ကေလးသူငယ္ေတြအတြက္ ရည္ရြယ္ထုတ္ေ၀ခဲ့တာပါ။ဒါေပမယ့္
အသက္အရြယ္မေရြးၾကိဳက္ႏွစ္သက္ၾကပါတယ္။ဒီစကားေတြဟာ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာခဲ့ျပီျဖစ္ေပမယ့္
အခုအခ်ိန္အထိ ေခတ္မွီေနဆဲပါ ။ဒီေခတ္နဲ႔ ပိုေတာင္ကိုက္ညီ္ပါေသးတယ္။ အခုလို သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ေတြ
ပ်က္ဆီး ၊ သဘာ၀ေဘးေတြ ဒီေလာက္ျဖစ္ေနတဲ့ ေခတ္ၾကီးမွာ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရးအတြက္
ဒီအင္အားၾကီးမားတဲ့ ၊နွလံုးသားကို ထိခိုက္ေစနိုင္တဲ့ အသနားခံစာေလး
ဟာ
ဖတ္သူတိုင္း ကမၻာၾကီးကိုခ်စ္ခင္စိတ္၊ျမတ္နိုးတန္ဖိုးထားစိတ္ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကို ခ်စ္စိတ၊္
ေစာင့္ေရွာက္ခ်င္စိတ္ေတြကို
ေသခ်ာေပါက္ နႈိးထတိုးပြားေစမွာကေတာ့ အမွန္ပါပဲ။)
No comments:
Post a Comment