တေၾကာင္းကဗ်ာမ်ား (၁-၇)

(၁) ဧရာဝတီ

ခဏခဏဗိုက္ၾကီးတဲ့ အမ်ိဳးသမီးလွလွ။

(၂) ဘဝလမ္းေလ်ာက္ျခင္း

ဒါေပမယ့္ ေျပးလႊားေျခရာတိုင္းဟာ အမွားလကၡဏာ။

(၃) တပည့္မေကာင္း ဆရာေခါင္း

လုပ္ငန္းခြင္အႏၱရာယ္ရွိသည္။

(၄) စာၾကည့္တိုက္

စာအုပ္ပံုကိုကန္ထုတ္ျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုၾကိဳးဆြဲခ်သတ္ေသျခင္း။

(၅) သမိုင္း

ေမးရိုးေတြမ်ိဳးစံု တင္ေဆာင္လာတဲ့ ကားၾကီး။

(၆) ဘာသာေရး

လက္ခုပ္ထဲက ငွက္။

(၇) တေၾကာင္းကဗ်ာ

ထိုင္ခံုေပၚက ဖိနပ္။

ရွိန္ဝါ

၂၀၁၅ ဒီဇင္ဘာ

ေျပာင္းလဲပါ သို႔ေသာ္ မေျပာင္းလဲရ

ဟိုဟာမဟုတ္ရင္ ဒီဟာလား။

ဟိုဖက္လည္းမဟုတ္ ဒီဖက္လည္းမဟုတ္လား။

ႏွစ္ခုစလံုးလား။ ႏွစ္ဦးစလံုးဟာ

ေနသည္၊ ေနခဲ့ျပီလား။

ျပီးျပီ၊ ျပီးခဲ့ျပီလား။

အဲဒီလိုလုပ္တာ/အဲဒီလိုျဖစ္တာ အဲဒီဟာ/အဲဒီလူေပါ့။

ၾကားက ဆက္စပ္နာမ္စားေတြကို ထုတ္ပယ္လိုက္။ … ဖို႔/ရန္။

လုပ္ေကာင္းလုပ္နိုင္တယ္။ သာမက။

လုပ္သင့္တယ္။ လည္းပဲ။

လုပ္နိုင္တယ္။ အားျဖင့္။ လုပ္ကိုလုပ္ရမယ္ေပါ့။

ဟိုဟာလိုပါပဲ။

ဒီဟာေလာက္လည္း မဟုတ္ဘဲနဲ႔။

ဝိေသသနေလေလ ဝိေသသနေလေလျဖစ္ေနတယ္။

တျဖစ္လည္း ထပ္ေလာင္းျဖည့္စြက္နာမ္မ်ား။ လြန္းေသာေၾကာင့္။

ျဖစ္ေတာ့မယ္ လုပ္ေတာ့မယ္ ေတြးေတာ့မယ္။

အဆင္သင့္ျဖစ္ေနေလာက္ျပီ။ ျဖစ္ေသာအခါ။

ညႊန္ၾကားခ်က္မ်ားအတိုင္း ျပန္ေရးပါ။

သို႔မွသာ ……..။

ဒါဟာ ဘာကိုဆိုလိုသလဲဆိုေတာ့။

(ပထမႏွစ္၊ ဒုတိယႏွစ္ Minor အဂၤလိပ္စာသင္ရိုးမွ (Grammar) Patterns/Constructions/Transformations တို႔ကို ေပါင္းစည္း၍ ကဗ်ာျပဳလုပ္သည္။)

ရွိန္ဝါ

၂၀၁၅ နိုဝင္ဘာ ၂၅

Shoes in the Chair

လက္သည္းညွပ္စေတြ သိမ္းထားတာ နို႔မႈန္႕ဗူးတဗူးစာအျပည့္
အ႐ြက္ေတြေႂကြေနတဲ့ သစ္ပင္ေအာက္
ငါ အထီးမက်န္ဘူးေဟ့ လို႔ သြားသြားေအာ္ရတယ္
အဝိုင္းတီဗီထဲ တရွဲရွဲျမည္ေနတဲ့ လိုင္းနံပါတ္ 1

ငါဟာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ဝမ္းခ်ဳပ္ေနတယ္

တေဆြလံုး တမ်ိဳးလံုးရဲ႕နာမည္ေတြကို
တကိုယ္လံုးအနွံ႔ တက္တူးထိုးၿပီးေနာက္
ဝဋ္/ဝတၱရားေက် သက္တံ့ပံုေတြေဝမယ္
ေျဖာင့္တန္းေနတဲ့ လမ္းမေတြဆိုရင္
လွ်ာထုတ္ျပလိုက္တယ္ ရွည္ရွည္
ဘုရားဖူးသြားဖို႔စုထားတဲ့ ပိုက္ဆံေတြကိုေတာ့
ဘုရားမသိခင္ ငါ မူး၊ယစ္၊ေသာက္၊စားပစ္လိုက္တယ္။

ရွိန္ဝါ
၂၀၁၅ ဒီဇင္ဘာ ၁၃

စံုေထာက္ဝတၳဳတို ေမွာက္မွားမႈ

စံုေထာက္ဝတၳဳတို

 =========

ငါ့ဆီကို ငါမသိတဲ့သူစိမ္းတေယာက္က ေန႔တိုင္းစာေတြပို႔တယ္။ ငါမသိတဲ့လိပ္စာတခုခုကို စာေတြပို႔ဖို႔အေၾကာင္းပဲ။ စာပါအေၾကာင္းအရာကလည္း ေရးခ်င္ရာေရးစာေတြပို႔ခိုင္းဖို႔ပဲ။ ဘာ့ေၾကာင့္ရယ္မသိ ငါလိုက္နာမိတယ္။ ငါ့လိုလူေတြမ်ားလာတဲ့အခါ တျမိဳ႕လံုးမွာ စာပုပ္နံ႔ေတြေထာင္းေထာင္းထလို႔။ ေနာက္ပိုင္း ရဲမ်ိဳးစံုဟာ ဒီအမႈကို လိုက္လံစံုစမ္းၾကတယ္။ ငါကလည္း ရဲတေယာက္ျဖစ္ေနေတာ့ ဒီအမႈကို လိုက္လံစံုစမ္းရတယ္။

ရွိန္ဝါ

၂၀၁၅ ဒီဇင္ဘာ ၆

ေမွာက္မွားမႈ

=======

သူ႕အတြက္ ခက္ခဲေနတာက

စတီယာတိုင္ေပၚက လက္ကိုဖယ္လိုက္ဖို႔ပဲ။ အခက္ဆံုးကေတာ့

ကားေပၚကဆင္းျပီး ဘီးကိုခၽြတ္လဲပစ္ဖို႔ပဲ။ အလုပ္ခ်င္ဆံုးကေတာ့

ေမာင္းထြက္သြားဖို႔ပဲ။ ဘယ္ကိုမ်ား ေရာက္ေလမလဲ။

လမ္းေဘးကို ထိုးက်သြားတဲ့ကား။

သစ္ပင္ကိုေျပးေဆာင့္တယ္။

ေျခာက္သေယာင္းေသဆံုးျပီးသား သစ္ပင္။ အျမစ္ေတြ

သူ႔လည္ပင္းက ထိုးထြက္လာတယ္။

လူေတြ ဝိုင္းအံုလာၾကည့္ၾကတယ္။

ဘယ္သူမွ

သူ႕ေလာက္ေတာ့ စိတ္ဝင္စားမွာမဟုတ္ဘူး။

ရွိန္ဝါ

၂၀၁၅ ဒီဇင္ဘာ ၁၅

(Big Fish) အတုအေယာင္ဆိုတာဟာ အစစ္အမွန္တည္ရွိေနပါတယ္

တကယ္ေတာ့ ဘဝမွာ အတုအေယာင္ဆိုတာမရွိဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အဲဒီအတုအေယာင္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ စိတ္ပိုင္းအရေရာ၊ ရုပ္ပိုင္းအရပါ တကယ္အားစိုက္တည္ေဆာက္ခဲ့လို႔ပါပဲ။ သုခဘံုဆိုတဲ့ ေနရာကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အေကာင္းဆံုးစိတ္ကူးေတြနဲ႔ ဖန္တီးတည္ေဆာက္ခဲ့ၾကတာပါ။ ဟုတ္ေဟာင္ထင္မႈဆိုတာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ စိတ္ကပဲ စစ္စစ္မွန္မွန္တည္ေဆာက္ထားတဲ့ အရာပါ။ ပေလတိုရဲ႕ မီးလင္းဖိုမီးေရာင္ကအရိပ္ေတြ ဂူနံရံမွာ ထင္ဟပ္ေနတယ္ဆိုတာလည္း အစစ္အမွန္ပါပဲ။ မီးဟာ တည္ရွိခဲ့သလိုပဲ အရိပ္ဟာလည္း တကယ္တည္ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ အတုအေယာင္ဆိုတာ ဘာမ်ားပါလိမ့္။ ဘာကို အတုအေယာင္လို႔ ေခၚတာပါလိမ့္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈမွာေရာ အတုအေယာင္ဆိုတာ တကယ္ရွိသလား။ ရယ္ေမာျခင္းကုထံုးေတြထဲကလို စိတ္မပါဘဲ ရီရင္းရီရင္းနဲ႔ တကယ္စိတ္ပါလာျပီး ရီမိတာမ်ိဳးလား။

အဲဒီေမးခြန္းေတြကို အေကာင္းဆံုးအေျဖေပးသြားတဲ့ ရုပ္ရွင္ကားကေတာ့  ၂၀၀၃ ခုႏွစ္မွာ ထြက္ရွိခဲ့တဲ့ ဒါရိုက္တာ တင္ဘာတန္ (Tim Burton) ရဲ႕ Big Fish ဆိုတဲ့ ရုပ္ရွင္ကားပါပဲ။ တင္မ္ရဲ႕ အေကာင္းဆံုးလက္ရာလို႔လည္း ေျပာၾကပါတယ္။ အစပိုင္းကေတာ့ ဒီကားကို Stephen Spielberg က Minority Report ရိုက္အျပီးမွာ ရိုက္ဖို႔ပါ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူ႔စိတ္ၾကိဳက္ေခါင္းေဆာင္မင္းသား ရွာမရလို႔ Catch me If U can ကိုပဲ အားစိုက္ရိုက္ကူးခဲ့ပါတယ္။ မူရင္းက  ၁၉၉၈ထုတ္ Daniel Wallace ရဲ႕ Big Fish စာအုပ္ပါပဲ။ ဒီစာအုပ္ကို   ဇာတ္ညႊန္းဆရာ ဂၽြန္ေအာဂတ္စ္က ေျခာက္လေလာက္ဖတ္ျပီး ဇာတ္ညႊန္းေရးခြဲခဲ့တာပါ။ အဓိကဇာတ္ေဆာင္ အက္ဒြပ္ေနရာမွာ လူငယ္ဘဝကို သရုပ္ေဆာင္တဲ့ Ewan McGregor ေရာ လူၾကီးဘဝကို သရုပ္ေဆာင္တဲ့ Albert Finney ေရာ တကယ့္ကို ဇာတ္ကားနဲ႔ လိုက္ဖက္ သရုပ္ေဆာင္ေနတယ္လုိ႔ကို မထင္ေလာက္ေတာ့ေအာင္ ေကာင္းလြန္းပါတယ္။ Albert ဆို ေအာ္စကာဆန္ကာတင္စာရင္းေတာင္ ဝင္ခဲ့ပါတယ္။ ဇာတ္လမ္းကေတာ့ ျပန္ေရးျပရရင္ ေရးျပစရာအခ်က္အလက္အရမ္းမ်ားလြန္းတဲ့အတြက္ အလြန္ရွည္လ်ားသြားပါလိမ့္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အတိုခ်ံဳးပဲေျပာပါရေစ။ သားျဖစ္သူဝီလ္ဟာ အေဖျဖစ္သူ အက္ဒြပ္ရဲ႕ အလြန္အကၽြံခ်ဲ႕ကားထားတဲ့ လုပ္ၾကံဇာတ္လမ္းေတြကို ျငီးေငြ႕ေနပါျပီ။ ပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း အရွက္ရေနပါျပီ။ အဲဒီမွာ ေရွ႕ေနလည္းျဖစ္တဲ့ သားျဖစ္သူဟာ သူ႔အေဖရဲ႕ဇာတ္လမ္းေတြမွာ ဘယ္ဟာက ဟုတ္မွန္ျပီး ဘယ္ဟာက လိမ္ညာထားသလဲဆိုတဲ့ အမွန္တရားကို လိုက္လံရွာေဖြတဲ့အေၾကာင္းပါပဲ။

သူကိုယ္တိုင္ေျပာျပခ်က္အရ အေဖျဖစ္သူအက္ဒြပ္ရဲ႕ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္းကေတာ့ တကယ့္လွ်ိဳ႕ဝွက္ဆန္းၾကယ္မႈေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနပါတယ္။ ေမြးစမွ အခု ကင္ဆာေရာဂါနဲ႔ အိပ္ရာထဲလဲတဲ့ အထိ အျဖစ္အပ်က္မွန္သမွ်ဟာ အဆန္းတၾကယ္ခ်ည္းပါပဲ။ ငယ္ဘဝမွာ သာမန္ကေလးေတြထက္ ၾကီးထြားႏႈန္းျမန္လြန္းတဲ့အတြက္ အိပ္ရာထဲ သံုးႏွစ္ေလာက္ေနခဲ့ရပါတယ္။ အထက္တန္းေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ သူဟာ တကယ့္လူၾကီးအရြယ္အစားေရာက္ေနပါျပီ။  ငယ္ဘဝမွာ ကိုယ္ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ေသဆံုးရမယ္ဆိုတာကို ၾကည့္လို႔ရတဲ့ ဖန္လံုးပိုင္ရွင္ ေမွာ္ဆရာမနဲ႔ေတြ႕ခဲ့တယ္။ သာမန္လူထက္ ငါးဆေလာက္ပိုၾကီးတဲ့ လူ႕ဘီလူးၾကီးနဲ႔ လူငယ္စြန္႔စားခန္းဆန္ဆန္ ေတြ႕ခဲ့တယ္။ အိပ္မက္ကမာၻလိုလို ျမိဳ႕တျမိဳ႕ကိုေရာက္ဖူးခဲ့တယ္။ ျမန္မာဆန္ဆန္ဆိုရင္ေတာ့ က်တ္ရြာဆန္ဆန္ပါပဲ။ အဲဒီမွာ အိပ္စားကာမ ေပ်ာ္ပါးကခုန္ၾကတာေတြခ်ည္းပါပဲ။ ေရသူမလည္းရွိပါတယ္။ တခုပဲ ဖိနပ္မစီးရပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အဲဒီရြာေလးကို ေရာက္ျပီးရင္ ဘယ္သူမွ ျပန္စရာမလိုေတာ့၊ မျပန္ၾကလို႔၊ မျပန္ေစခ်င္လို႔တဲ့။   အက္ဒြပ္ကေတာ့ ရေအာင္ ျပန္လာနိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ျပီး လူ႕ဘီလူးၾကီးကို ဆပ္ကပ္တခုမွာ အလုပ္သြင္းေပးနိုင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီဆပ္ကပ္ရဲ႕ ပြဲတခုမွာပဲ သူ႕ဘဝရဲ႕အခ်စ္ျဖစ္တဲ့ သူ႕မိန္းမ ဆန္ဒရာ (ဝီလ္ရဲ႕ အေမ)ကို ေတြ႕ခဲ့တယ္။ သူ႔ခ်စ္သူရဲ႕ နာမည္ေလးသိရဖို႔ အေရးေတာင္ သံုးႏွစ္ေလာက္ ထမင္းစားကၽြန္ခံအလုပ္လုပ္ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီသံုးႏွစ္ေလာက္ကုန္ေတာ့မွပဲ ဆပ္ကပ္ပိုင္ရွင္ဟာ သမန္းေခြးတေကာင္ျဖစ္ေနတာကိုသိျပီး အဲဒီလွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္မေပၚဖို႔အတြက္ သူ႔ကို ေကာင္မေလးနာမည္နဲ႔ ေက်ာင္းအေၾကာင္းေျပာျပပါေတာ့တယ္။ အဲဒီမွာလဲ အက္ဒြပ္ဟာ အစြမ္းကုန္ခ်စ္ေရးဆိုျပီး သူခ်စ္တဲ့သူကို ရေအာင္ယူနိုင္ခဲ့တယ္။ တကယ့္အဆံုးစြန္ ရိုမန္တစ္ဆန္ဆန္ေတြလည္း ပါတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဆန္ဒရာနဲ႔ အဆင္ေျပေနတုန္းမွာပဲ စစ္ထဲလိုက္ပါသြားခဲ့ရတယ္။ ေျမာက္ကိုးရီးယားကို ေရာက္ခဲ့တယ္။ ရင္ခ်င္းဆက္အျ႔မႊာညီအစ္မႏွစ္ေယာက္က ကူညီလို႔ စစ္ဆင္ေရးေအာင္ျမင္ျပီး အိမ္ျပန္လာနိုင္ခဲ့တယ္။ ေသျပီလို႔ စစ္တပ္ကေၾကျငာျပီးေတာ့မွသာ ပံုျပင္ဆန္ဆန္ ခ်စ္သူဆီအေရာက္ျပန္လာနိုင္ခဲ့တာပါ။ ျပန္ေရာက္ျပီး နယ္လွည့္အေရာင္းသမားလုပ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာပဲ ဟို က်တ္ျမိဳ႕တုန္းကေတြ႕ခဲ့ဖူးတဲ့ ကဗ်ာဆရာနဲ႔ ျပန္ေတြ႕ျပီး ဘဏ္ဓါးျပတိုက္တယ္။ ကဗ်ာဆရာကေတာ့ အဲဒီေငြေတြနဲ႔ ေဝါလ္စထရိမွာ အလုပ္လုပ္နိုင္သြားတယ္။ အဆင္ေျပေတာ့ အက္ဒြပ္ကို အိမ္ေလးဝယ္နိုင္ေအာင္ ေငြေပးပါတယ္။ သူ႕သားေလးေမြးလာေတာ့လည္း သူ႕သားေလးရဲ႕ အေမ့ဝမ္းကကၽြတ္ပံုဟာ ဆန္းၾကယ္ခ်က္။ အေမ့ဝမ္းကေန ျဗြတ္ကနဲထြက္သြားတာ ကိုက္သံုးဆယ္ေလာက္အထိ ေျပးဆိုပဲ။ သူ႕ဇာတ္လမ္းထဲမွာ ပါတာေနာ္။ အဲဒီလို သူ႔သားေလးဝီလ္ေမြးမယ့္ေန႔မွာပဲ သူဟာ ဘယ္သူမွ ဖမ္းမမိနိုင္တဲ့ ငါးၾကီးတေကာင္ကို သူ႕ရဲ႕မဂၤလာလက္စြပ္ကို ငါးစာအျဖစ္အသံုးျပဳျပီး မွ်ားနိုင္ခဲ့တယ္။ သူ႕ဘဝရဲ႕ အျဖစ္ခ်င္ဆံုးအိပ္မက္ကေတာ့ အဲလို ျမစ္၊ ေခ်ာင္းထဲမွာ ငါးၾကီး အၾကီးၾကီးတေကာင္ျဖစ္ခ်င္တာပါပဲ။

         

သားျဖစ္သူမေျပာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၾကည့္သူေတြလည္း ရုပ္ရွင္မို႔လို႔သာ ၾကည့္ေကာင္းေနတာပါ။ တကယ့္ျပင္ပဘဝမွာဆိုရင္ ဘယ္သူမွ ယံုၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီမွာတင္ သားျဖစ္သူက အမွန္တရားကို သိရေအာင္ ရွာပါတယ္။ မရွာခင္ သူ႕အေမကို အရင္ေမးပါတယ္။ ပရိသတ္ေထာက္မွာစိုးလို႔ထင္ပါရဲ႕။ ဇာတ္ညႊန္းေကာင္းခ်က္က။ သူ႔အေမျဖစ္သူက သူ႕ေယာက်္ားရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေတြဟာ တကယ္ဟုတ္၊ မဟုတ္ မေျဖပါဘူး။ ေၾသာ္ သူေျပာတာ အကုန္ အမွားခ်ည္းပဲလို႔ မင္း မထင္နဲ႔ တဲ့။ ဒါေလးပဲ ေျပာပါတယ္။ အဲဒီမွာတင္ သားျဖစ္သူ ရွာေဖြရင္း သြားေတြ႕တာက က်တ္ျမိဳ႕က ၈ႏွစ္အရြယ္ သူ႕အေဖကို ခ်စ္လို႔ ျပန္လာခဲ့ပါဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးပါပဲ။ အခုေတာ့ အေဒၚၾကီးျဖစ္ေနျပီေပါ့။ သူမေျပာတာက နင့္အေဖဟာ တျမိဳ႕လံုး ေဒဝါလီခံရေတာ့မယ့္ အေျခအေနကို ကယ္တင္ခဲ့တယ္တဲ့။ ငါတို႔ တျမိဳ႕လံုးကိုလည္း အိမ္ေတြျပန္ေဆာက္ေပးခဲ့တယ္တဲ့။ ငါ့အိမ္လည္း ပါတယ္တဲ့။ ငါလည္း သူ႔ကို သိပ္ခ်စ္လို႔ ျဖားေယာင္းခဲ့ေသးတယ္တဲ့။ ဒါေပမယ့္ နင့္အေဖဟာ နင့္အေမအေပၚ တကယ္သစၥာရွိတယ္တဲ့။ သူ႔ဘဝမွာ မိန္းမႏွစ္မ်ိဳးပဲရွိတယ္တဲ့။ အဲဒါကေတာ့ သူ႔မိန္းမ နဲ႔ သူ႕မိန္းမမဟုတ္တဲ့သူေတြပဲတဲ့။ အဲလို ျပန္ေျပာရွာတယ္။ အခ်က္အလက္ေလးနည္းနည္းေလာက္ပဲ သူသိခဲ့ရပါတယ္။

         

သူအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူ႕အေဖ ေဆးရံုေရာက္ေနပါျပီ။ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ပါ။ အဲဒီေဆးရံုမွာပဲ သူ႔အေဖဇာတ္လမ္းေတြ မမွန္ဘူးလို႔ ေျပာနိုင္ဖို႔ အစေလးတစ္စကို သူသိခဲ့ရတယ္။ အဲဒါကေတာ့ သူ႔ကိုေမြးေပးခဲ့တဲ့ ဆရာဝန္ကေျပာတာပါ။ သူ႕ကိုေမြးတုန္းက ဘာထူးျခားမႈမွ မျဖစ္ခဲ့ဘူးဆိုတဲ့ အခ်က္ေလးတခ်က္ပါပဲ။ သူ႕အေဖရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာေတာ့ သားအဖႏွစ္ေယာက္ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအပိုင္းစပါတယ္။ သူ ေတာင့္မခံနိုင္ေတာ့ပါဘူး။ သူ ရြ႕ံမုန္းတဲ့ မယံုၾကည္တဲ့ သူ႕အေဖရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေတြကိုပဲ အေကာင္းဆံုး စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္ အဆံုးသတ္ေလးအျဖစ္ သူကိုယ္တိုင္ သူ႕အေဖကို ျပန္ေျပာျပပါေတာ့တယ္။ ေသခါနီး ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာ သူ႕အေဖကို သူကိုယ္တိုင္ ျမစ္ထဲေခၚသြားျပီး အေဖဟာ ေရထဲမွာ ငါးလွလွၾကီးတေကာင္အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းရွင္သန္သြားတယ္တဲ့။

သူ႕အေဖရဲ႕ အသုဘမွာေတာ့ အံၾသစရာေတြနဲ႔ ေတြ႕ၾကံဳရပါျပီ။ သူ႕အေဖရဲ႕ လန္ၾကဳပ္ဇာတ္လမ္းထဲကလူေတြ အကုန္လံုးလိုလို သူ႕အေဖရဲ႕ စ်ာပနကို လာတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႕အေဖေျပာခဲ့တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ေတာ့ နည္းနည္းေလးပဲ ကြဲလြဲေနပါတယ္။ အျမႊာညီအစ္မက တကယ္ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရင္ခ်င္းဆက္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ လူ႕ဘီလူးၾကီးလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႕အေဖေျပာသေလာက္ေတာ့ မၾကီးပါဘူး။ သူ သေဘာေပါက္နားလည္သြားပါတယ္။ ဇာတ္ကားေလးရဲ႕ အဆံုးသတ္ကေတာ့ ေနာက္ပိုင္း ဝီလ္ကိုယ္တိုင္ သူ႕အေဖရဲ႕ဇာတ္လမ္းေတြကို အဆံုးသတ္ေပ်ာက္ကြယ္မသြားေစခ်င္တဲ့အတြက္ သူ႕သားေလးကို အဲဒီဇာတ္လမ္းေတြ ျပန္ေျပာျပေနတဲ့ျမင္ကြင္းေလးပါပဲ။ ဇာတ္ကား အဆံုးသတ္ျပီးေနာက္ပိုင္းမွာ ၾကည့္သူ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ဇာတ္လမ္းစပါတယ္။

အက္ဒြပ္ရဲ႕ အဲဒီလို အခ်က္အလက္အမွန္ေပၚ ဆင့္ပြားျပီး ကြန္႕ညႊန္႕ထားတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြ အကုန္လံုးဟာ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္အဆံုးသတ္ Happy Ending ၾကီးပါပဲ။ ဒါဟာ အိပ္ရာဝင္ပံုျပင္ေတြကိုလည္း သတိရေစပါတယ္။ လူသားတိုင္းဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ အဆံုးသတ္ကို လိုခ်င္တာၾကပဲမလား။ တကယ္လို႔ မရရင္ေရာ။ မရရင္လည္း အက္ဒြပ္လို ဖန္တီးလို႔ မရဘူးလား။ အက္ဒြပ္လို ဖန္တီးျပီးေရာ တကယ့္အစစ္အမွန္လို သေဘာထားျပီး မေနနိုင္ၾကဘူးလား။ အလွဆိုတာ ၾကည့္သူအေပၚမွာ မူတည္ေနသလိုမ်ိဳး ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတာလည္း ခံယူသာအေပၚမွာသာ မူတည္ေနတာမဟုတ္ဘူးလား။ ဒါေပမယ့္ လူတိုင္းကေရာ အက္ဒြပ္လို ဖန္တီးမႈပါရမီရွိပါ့မလား။ ကိုယ္ဖန္တီးလိုက္တဲ့ဇာတ္လမ္းကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္နွစ္ႏွစ္ကာကာ ျပန္ယံုၾကည္တဲ့အထိ စိတ္ဓါတ္ရင့္သန္နိုင္ပါ့မလား။ ေသခ်ာတာကေတာ့ အက္ဒြပ္ဟာ သူ႕ဘဝတေလ်ာက္လံုးမွာ ေတြ႕ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြအကုန္လံုးကို သူလိုခ်င္တဲ့ပံုစံအျဖစ္ ဖန္တီးနိုင္ျပီး သူ႔မွတ္ဥာဏ္ထဲမွာ ထည့္ထားနိုင္ခဲ့တာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေရာ အက္ဒြပ္လို လုပ္နိုင္ပါ့မလား။ လုပ္သင့္ရဲ႕လား။ လုပ္လိုက္ရင္ေရာ။

ဇာတ္ကားထဲမွာ ျပမသြားေပမယ့္လည္း ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူမွန္းဆ ေကာက္ခ်က္ခ်လို႔ရတာကေတာ့ အက္ဒြပ္ငယ္စဥ္က သံုးႏွစ္ေလာက္ အိပ္ရာထဲလဲခဲ့ရတာက အမွန္ျဖစ္ျပီး ၾကီးထြားႏႈန္းျမန္ဆန္သန္မာမႈအျဖစ္ကိုေတာ့ အက္ဒြပ္က ပံုေျပာင္းလိုက္ပံုရပါတယ္။ လူငယ္တိုင္းရဲ႕ အိပ္မက္ျဖစ္တဲ့ စြန္႕စားလိုစိတ္ကိုေတာ့ လူ႕ဘီလူးၾကီးသြားေရာက္တိုက္ခိုက္ဖို႔ သူကိုယ္တိုင္ ေစတနာ့ဝန္ထမ္းလုပ္ခဲ့တဲ့ပံုစံအျဖစ္ ေျပာင္းလဲခဲ့ျပန္တယ္။ သူ ဘီလူးၾကီးကိုသြားတိုက္ေတာ့ သူတို႔တျမိဳ႕လံုးက ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ ေၾကာက္ေနရတဲ့ လူ႕ဘီလူးၾကီးဟာ သနားစရာၾကီးျဖစ္ေနပါတယ္။ သူ႕ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ လိုက္ေအာင္ မစားနိုင္တဲ့အတြက္ ငတ္ေနရလို႔ သနားဖို႔ သိပ္ေကာင္းေနပါတယ္။ ျပင္ပကမာၻမွာေရာ အဲဒီလို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘီလူးၾကီးတမွ်ေၾကာက္ေနရတဲ့သူေတြက သနားစရာ အငတ္ေကာင္ေလးေတြျဖစ္ေနနိုင္ပါတယ္။ စားစရာ ဒါမွမဟုတ္ ေမတၱာ တခုခုေပါ့ေလ။ ဒီမွာလည္း အက္ဒြပ္ရဲ႕ စိတ္ကူးက မရပ္ေသးပါဘူး။ က်တ္ရြာဆန္ဆန္ ျမိဳ႕ကိုေရာက္သြားျပန္ပါတယ္။ လူငယ္ဆန္ဆန္ စြန္႕စားလိုစိတ္၊ အသစ္အဆန္းမက္ေမာစိတ္၊ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္မႈေတြကို က်တ္ရြာဆန္ဆန္ ျမိဳ႕ႈနဲ႔ ျပျပန္ပါတယ္။ ဇာတ္ကားၾကည့္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်နိုင္တာက ျမိဳ႕တျမိဳ႕ကို တကယ္ေရာက္ခဲ့တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူေျပာသလိုေတာ့ နတ္ဘံုနတ္နန္းဆန္ဆန္ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး။ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့ ျမိဳ႕ေလးတျမိဳ႕ျဖစ္နိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ေဒဝါလီေတာင္ ခံရတယ္ဆိုတာကိုး။ အဲဒါကိုလည္း အက္ဒြပ္ဟာ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းလဲနိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ဒီလိုပဲ သူ႕မိန္းမ ဆန္ဒရာကို ေတြ႕တဲ့ပံုကိုလည္း သူဟာ တကယ့္ထူးျခားဆန္းျပားစြာ ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းေအာင္ မွတ္ဥာဏ္ထဲ ထည့္ထားပါတယ္။ တကယ္အစစ္အမွန္မဟုတ္ေလာက္ေပမယ့္ ကိုယ့္ခ်စ္သူကို လူတိုင္းဟာ ဒီလိုနည္းနဲ႔ ရခ်င္ၾကတာခ်ည္းပါပဲ။ မင္းအေမကို ငါေတာ့ ဘယ္လိုခက္ခက္ခဲခဲလုိက္ခဲ့ရတာကြ လို႔ အေဖတိုင္းလိုလို သူ႕သားသမီးေတြကို ေျပာခ်င္ၾကပါတယ္။ ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းတဲ့ အက္ဒြပ္ရဲ႕ စိတ္ကူးပါပဲ။

ေနာက္ျပီး ထပ္မံေကာက္ခ်က္ဆြဲ စဥ္းစားၾကည့္လို႔ရတာေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။ မသတီစရာ စက္ဆုပ္စရာျဖစ္ေစမွာေသခ်ာတဲ့ ကိုရီးယားစစ္ပြဲမွာ သူသြားေရာက္တိုက္ခိုက္ခဲ့ပံုကိုလည္း အျခားသာမန္လူေတြလို ရုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းမႈေတြကိုပဲ မွတ္ဥာဏ္ထဲထည့္ျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ရယ္ေမာစရာ ထူးဆန္းဖြယ္ရာ ရင္ခ်င္းဆက္အျမႊာညီအစ္မနဲ႔ သူအစာသြပ္နိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ဝယ္ဖို႔ ေငြေၾကးအကူအညီရယူခဲ့တာ ျဖစ္နိုင္ေလာက္တာကိုလည္း ဘဏ္ကိုဓါးျပတိုက္ဖူးလုိ႔ ေက်းဇူးဆပ္တယ္လို႔ ေျပာတာျဖစ္နိုင္ပါတယ္။ အက္ဒြပ္ဟာ သူေတြ႕ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ ဝမ္းနည္းနာက်င္စရာ အျဖစ္အပ်က္ေတြအားလံုးကို သာယာခ်မ္းေျမ့ဖြယ္အျဖစ္၊ ပ်င္းရိစရာေကာင္းတဲ့ အျဖစ္ေတြကို ထူးဆန္းအံၾသဖြယ္ရာအျဖစ္ ေျပာင္းလဲပစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ လူမႈေရး ဆရာၾကီးျဖစ္တဲ့ ေဒးကာနက္ဂ်ီရဲ႕ လူေတြဟာ ကိုယ္တည္ေဆာက္ထားတဲ့ပံုစံနဲ႔သာ ကိုယ္ေနၾကဆိုတဲ့ စကားအတိုင္းပါပဲ။ ငါကေတာ့ ဒါမ်ိဳးဆို မခံဘူးကြ။ ငါ့ကို ဒါမ်ိဳးလာလုပ္လို႔ကေတာ့ ေသသြားမယ္ ဘာညာစသျဖင့္ တည္ေဆာက္ပံုမ်ိဳးထက္ အက္ဒြပ္လိုတည္ေဆာက္ျပီး ေနထိုင္တာက ပိုမေကာင္းဘူးလား။

ေနာက္ထပ္စဥ္းစားစရာက သားျဖစ္သူဝီလ္ဟာ သူ႔အေဖကို ဇာတ္ကားအဆံုးမွာ နားလည္သြားတဲ့ပံုပါပဲ။ သူ ဘာကိုနားလည္သြားတာလဲ။ သူ႕အေဖရဲ႕ ျဖစ္ရပ္မွန္အနည္းငယ္အေပၚအေျခခံျပီး စိတ္ကူးဥာဏ္ကြန္႕ျမဴးထပ္ေလာင္း ျဖည့္စြက္ျပဳျပင္ဖန္တီးျခင္းကို ခြင့္လႊတ္လိုက္တာလား။ နားလည္ေပးလိုက္တာလား။ ဇာတ္ကားကျပသြားတာကေတာ့ နားလည္ေပးနိုင္ရံုတင္မက သူကိုယ္တိုင္ ဒီလို ထြင္လံုးေတြကို ခ်စ္ခင္သြားတာကိုပါ ျပပါတယ္။ သူဟာ အစက သားအဖႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ဒီလိုအပိုတန္ဆာဆင္မႈေတြမပါဘဲလည္း တည္ေဆာက္လို႔ရေၾကာင္းျပခ်င္ပံုပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလို အပိုတန္ဆာဆင္မႈေတြ မလိုအပ္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြမွာေရာ ဒီလို စိတ္ကူးယဥ္အရသာေလးေတြ ထပ္ေလာင္းျဖည့္စြက္လို႔ မရဘူးလား။ ဒီလိုထပ္ေလာင္းျဖည့္စြက္လိုက္ရင္ ေကာင္းက်ိဳးနဲ႔ ဆိုးက်ိဳး ဘယ္အရာက ပိုမ်ားမွာလဲ။ အပိုတန္ဆာဆင္မႈေတြဟာ တကယ္ပဲ လူ႕ေလာကၾကီးမွာ မလိုအပ္ေတာ့ဘူးလား။

ရပ္ဆဲလ္ခရိုးပါဝင္သရုပ္ေဆာင္ထားတဲ့ A Beautiful Mind ဆိုတဲ့ ဇာတ္ကားထဲက  Game Theory သခ်ၤာပညာရွင္ ဂၽြန္နက္ရွ္ရဲ႕ ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္မႈနဲ႔လည္း အနည္းငယ္ဆင္တူပါတယ္။ အဲဒီကားထဲမွာ ဂၽြန္နက္ရွ္ဟာလည္း မသိစိတ္ကေသာ္လည္းေကာင္း၊ သိသိနဲ႔ေသာ္လည္းေကာင္း စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေဝဒနာတခုအေနနဲ႔ အစစ္အမွန္မဟုတ္တဲ့ လူသံုးေယာက္ကို သူ႕စိတ္ကူးနဲ႔ ဖန္တီးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဂၽြန္နက္ရွ္အတြက္ေတာ့ သူဖန္တီးတဲ့ဇာတ္ေကာင္ေတြဟာ သူ႕ကို ျပန္လည္ဒုကၡေပးခဲ့ပါတယ္။ လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္ မေနနိုင္ခဲ့ပါဘူး။ အက္ဒြပ္နဲ႔ ကြာတာကေတာ့ အဲဒါပါပဲ။ အက္ဒြပ္ကေတာ့ အဆင္ေျပသာယာေအာင္ ဇာတ္လမ္းေတြထြင္ခဲ့တာပါ။ ဘယ္သူက ပိုသာတယ္လို႔ ျငင္းမရေပမယ့္ အက္ဒြပ္ရဲ႕နည္းလမ္းကေတာ့ ပိုအဆင္ေျပတာ ေသခ်ာပါတယ္။ တူညီတာတခုက ႏွစ္ေယာက္စလံုးဟာ အဲဒီ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ဖန္တီးထားတဲ့ အတုအေယာင္ ထင္ျမင္ေယာင္မွားမႈေတြကို (ဂၽြန္နက္ရွ္ကေတာ့ ၾကိဳးစားျပီး) လက္ခံလိုက္ၾကတာပါပဲ။

ထပ္မံျပီး ေကာက္ခ်က္ခ်ရရင္ သူ႕သားေလးဝီလ္လူ႕ေလာကထဲေရာက္လာမႈဟာ အက္ဒြပ္အတြက္ေတာ့ ၾကီးမားတဲ့ အလွည့္အေျပာင္းဘဝျဖစ္ရပ္ပါပဲ။ ဒီျဖစ္ရပ္မွန္မွာတင္ အက္ဒြပ္က ျငိမ္မေနျပန္ပါဘူး။ ဘယ္သူမွ မဖမ္းနိုင္တဲ့ ငါးၾကီးကို စိတ္ကူးနဲ႔ ဖမ္းပစ္လိုက္ျပန္ပါတယ္။ ျပသြားတဲ့ နိမိတ္ပံုေတြကလည္း အရမ္းလွပါတယ္။ အဲဒီငါးၾကီးကို သူ႕လက္ထပ္လက္စြပ္နဲ႔ ဖမ္းတာပါ။ သူ႕သားေလးရဲ႕ ေမြးဖြားပံုကို ပိုမိုၾကီးက်ယ္ေစခ်င္တဲ့အတြက္ ကိုက္သံုးဆယ္ေလာက္ ခုန္ထြက္တဲ့အထိ သူေတြးပစ္ပါေသးတယ္။ အဲဒီလို အက္ဒြပ္ပါ။ ရွင္ျပဳတုန္းက ေရႊထီးေဆာင္း ဆိုတဲ့ သေဘာကိုလည္း စိတ္ရႊင္ဖြယ္ကိုလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒီေနရာမွာသတိရမိတာက စာေရးဆရာမင္းသိခၤပါပဲ။ ဆရာၾကီးေရႊဥေဒါင္း၊ ဒဂုန္ေရႊမွ်ားတို႔ကို နည္းမွီအတုယူတဲ့ သူ႕ရဲ႕ေရးသားခ်က္ေတြကလည္း တကယ့္ကိုခ်စ္စရာေကာင္းပါတယ္။ ေရတြင္းပ်က္ေလးမွာတခုဟာ တစ္ေနရာရာမွာ (ခင္ဗ်ား ကိုယ္တိုင္ အခု သြားၾကည့္လို႔ရတဲ့ေနရာမွာ) တကယ္ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မင္းသိခၤရဲ႕ ဇာတ္လမ္းထဲမွာေတာ့ ဒီေရတြင္းေလးဟာ နတ္ေရတြင္းပါ။ ရာဇဝင္ေတြနဲ႔ ခ်ီျပီး သူဖန္တီးျပပါလိမ့္မယ္။ ခင္ဗ်ားက ဖတ္ရင္းနဲ႔ တကယ္ယံုထင္ေၾကာင္ထင္ျဖစ္လာနိုင္ေအာင္ သူတကယ္ပဲ ကေလာင္နဲ႔စြမ္းေဆာင္နိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္ၾကီးမွာ ဒီလိုလူေတြရွိေနတာဟာ ခင္ဗ်ားတို႔အတြက္ စိတ္အေနွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစသလား၊ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈရေစသလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ရာခိုင္ႏႈန္းခ်ျပီး ေျဖၾကည့္ရင္ အေျဖကရွင္းပါတယ္။ ထပ္ေလာင္းေျပာရရင္ ကဗ်ာဆရာေတြ၊ ဂီတသမားေတြ၊ အႏုပညာရွင္ေတြရဲ႕ တည္ရွိပံုလိုပါပဲ။ ဘယ္ဘဝ ဘယ္အျဖစ္ကမွ စာထဲကေလာက္၊ သီခ်င္းတပုဒ္ထဲကေလာက္ မထူးျခား မဆန္းၾကယ္ မလွပနိုင္ပါဘူး။ ခၽြင္းခ်က္အနည္းငယ္ကလြဲလို႔ေပ့ါ။ ဒါေပမယ့္ အႏုပညာရွင္ေတြရဲ႕လက္ထဲမွာေတာ့ ကမာၻၾကီးဟာ တကယ္လွေနပါတယ္။ ဆန္းၾကယ္ေနပါတယ္။ ျဖစ္ရပ္မွန္ အမွန္တရားေတြကို ထိပ္တိုက္ေတြ႕ေစတဲ့ အႏုပညာရပ္မ်ိဳး၊ ပညာရပ္မ်ိဳးလည္း လိုအပ္သလို ခင္ဗ်ားကို သုခဘံုဆီ ဆြဲေခၚနိုင္တဲ့ အႏုပညာရွင္မ်ိဳးေတြေရာ လူ႕ေလာကၾကီးမွာ မလိုအပ္ေတာ့ဘူးလား။

ေပ်ာ္ရႊင္မႈရဲ႕ အနက္အဓိပါယ္ကို ဆက္လက္ဖြင့္ဆိုရရင္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတာ ပန္းတိုင္မဟုတ္ပါဘူး။ အခုလုပ္ေနတဲ့ အရာပါပဲ။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဟာ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းရေနပါတယ္။ သင္စိတ္ကို ဖန္တီးျပဳျပင္လိုက္ရံုပါပဲ။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဟာ အလွတရားလိုပဲ ခံယူသူအေပၚမွာသာ မူတည္ပါတယ္။ အက္ဒြပ္လိုလူစားမ်ိဳး ခင္ဗ်ားေဘးနားရွိေနရင္ ခင္ဗ်ားထမင္းငတ္ေနရင္ေတာင္ ခင္ဗ်ားေပ်ာ္ရပါမယ္။ အဲလိုလူနဲ႔ ခင္ဗ်ား ေနမလား၊ မေနမလားဆိုတာကေတာ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မႈပါပဲ။ အဲဒီလိုပါပဲ။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတာဟာလည္း ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မႈပါပဲ။

အက္ဒြပ္ဟာ အားလံုးကို အစစ္အမွန္တရားနဲ႔ ေဝးကြာသြားေအာင္ ျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ လိမ္လည္လွည့္ဖ်ားခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ပံုျပင္ေတြခ်ည္းပဲ ေျပာခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။ အစစ္အမွန္တရားကို သက္ရွည္ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ ပံုစံေျပာင္း သိမ္းဆည္းတတ္ဖို႔ နည္းလမ္းျပခဲ့တာပါ။ ေနာက္ျပီး သူဟာ အခုလို စိတ္ကူးယဥ္မႈေတြကို သူအက်ိဳးအတြက္ခ်ည္းပဲလုပ္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႕ခ်စ္ဇနီးကို ခ်စ္စိတ္၊ သူ႔သားကိုခ်စ္စိတ္ေတြနဲ႔ လုပ္ခဲ့တာပါ။ သူကိုယ္တိုင္ေငြေၾကးစိုက္ထုတ္ျပီး ေဒဝါလီခံရမယ့္ အေရးက ကယ္တင္ခဲ့တဲ့ ျမိဳႈ႕ေလးအေၾကာင္းကိုေတာင္ သူက စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္ဟာသေလးေနွာလို႔ ျပဳျပင္ဖန္တီး ေပါ့ပါးေအာင္ လုပ္ခဲ့တာပါ။ ေနာက္ဆံုးေျပာရရင္ ခင္ဗ်ား ေသခါနီးမွာ ခင္ဗ်ားဟာ ခင္ဗ်ားျပဳခဲ့ဖူးတဲ့ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈသုခေတြကိုပဲ သတိရခ်င္သလား၊ ဝမ္းနည္းဖြယ္ရာ ေနာင္တဒုကၡဆင္းရဲေတြကိုပဲ သတိရခ်င္သလား ဆိုတာဟာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မႈပါပဲ။ အက္ဒြပ္ဟာ သူရဲ႕ေသျခင္းတရားကိုေတာင္ သူ႕ရဲ႕စိတ္ကူးယဥ္ဆန္းၾကယ္မႈနဲ႔ ဆြဲဆန္႕ခဲ့ပါတယ္။ ငါက ဒီလိုပံုမ်ိဳးနဲ႔ ေသမွာ မဟုတ္ဘူး။ ငါ ေမွာ္ဓါတ္လံုးထဲမွာ ေတြ႕ခဲ့ရတာက ဒါမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး စသျဖင့္ သတိၱေမြးျပီး အသက္ကို ဆြဲဆန္႕နိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အက္ဒြပ္ရဲ႕ ပါရမီဟာ ဖန္တီးမႈဆန္းၾကယ္ျခင္းတခုမွ်သာ မဟုတ္ဘဲ သူကိုယ္တိုင္ ဖန္တီးခဲ့တဲ့ အရာေတြကို သူကိုယ္တိုင္ပဲ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာယံုၾကည္ခ်က္ထားျခင္းပါ ပါဝင္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ အခုကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ေခတ္စားေနတဲ့ ဂ်ပန္စာေရးဆရာ မူရာကာမိရဲ႕ ေမွာ္ဆန္တဲ့ေလာကနဲ႔ တကယ့္အစစ္အမွန္ေလာကကို ေထြးေရာယွက္တင္ ေရးသားပံုနဲ႔လည္း နိႈင္းယွဥ္ၾကည့္လို႔ရပါတယ္။ မူရာကာမိရဲ႕ စာေတြထဲမွာ ဘယ္ဟာက အစစ္အမွန္ ဘယ္ဟာက စိတ္ကူးယဥ္ဆန္းၾကယ္နယ္ပယ္ မကြဲျပားပါဘူး။ ကြဲျပားေအာင္ မေရးသားထားပါဘူး။ မူရာကာမိရဲ႕ ေရးသားပံုနဲ႔ အက္ဒြပ္ရဲ႕ပံုစံ တူညီတာကေတာ့ ဘာသာစကားနဲ႔ တည္ေဆာက္ျပသြားတဲ့ ကမာၻေတြပါပဲ။ မတူတာကေတာ့ အက္ဒြပ္ရဲ႕ တန္ဆာဆင္ဇာတ္လမ္းေတြဟာ မူရာကာမိလို အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေရးသားျပတာမဟုတ္ဘဲ တကယ့္ကို ဘာသာစကားအားျဖင့္ (အာဝဇန္း)သာ ရွိေၾကာင္း သိသိသာသာ ေရးျပ၊ ရိုက္ျပသြားတာပါပဲ။ ဒါကိုမွ အတုအေယာင္ေတြပါလို႔ ဆက္ေျပာေနေသးရင္ေတာ့ လူသားေတြရဲ႕ အၾကီးက်ယ္ဆံုး ဖန္တီးမႈျဖစ္တဲ့ ဘာသာစကားရဲ႕ အခန္းကဏကိုပါ ထည့္ေျပာရေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။

မျဖစ္သာလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ကတကယ္စိတ္ပါလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ အတုအေယာင္တခုကို ဖန္တီးလိုက္တယ္ဆိုၾကပါစို႔။ အဲဒီ အတုအေယာင္ကို ယံုၾကည္လိုက္ပါ။ အတုအေယာင္ဆိုတာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ အတိတ္မွာပဲ အျမဲေနထိုင္ေနသူအတြက္ အတိတ္ဆိုတာ မရွိေတာ့သလိုမ်ိဳးပါပဲ။ ေလာကၾကီးမွာ အတုအေယာင္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ မရွိပါဘူး။ အခ်က္အလက္ေတြ အခုလို ဗုန္းေပါက္သလို ေပါက္ကြဲေနတဲ့ေခတ္ၾကီးမွာ အခ်က္အလက္ခိုင္မာမႈေတြအေပၚမွာပဲ အားျပဳျပီးေတာ့ ေနထိုင္မလား။ စိတ္ကူးယဥ္ (Fantasy World) ထဲမွာ ေနထိုင္မလား ဆိုတာကိုသာ ခင္ဗ်ားေရြးခ်ယ္ပါ။ အတုအေယာင္နဲ႔ အစစ္အမွန္ဆိုတဲ့ ၾကားထဲမွာ မ်ဥ္းပါးပါးေလးပဲျခားတာပါ။ အလြန္နီးကပ္ပါတယ္။ ျခားထားတဲ့ မ်ဥ္းကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္မလား၊ရိုက္ခ်ိဳးမလား ဆိုတာကလည္း ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မႈပါပဲ။ ဒီလိုဇာတ္ကားေတြကို စုေပါင္းၾကည့္ရႈရျခင္းဟာ ခင္ဗ်ားအတြက္ ေကာင္းကင္ဘံုနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ အထင္အျမင္အယူအဆေတြကို ေသခ်ာေပါက္ အက်ိဳးသက္ေရာက္ေစမွာပါပဲ။ မက္ခ္ဝဲဘက္ ပါဝင္သရုပ္ေဆာင္ထားတဲ့ Ted ဆိုတဲ့ ဇာတ္ကားဟာလည္း ဒီအတိုင္းပါပဲ။ ငယ္ဘဝကဝက္ဝံရုပ္ေလးဟာ အသက္ဝင္လာျပီး အသက္ၾကီးတဲ့အထိ အေဖာ္အျဖစ္ ဆက္ရွိေနေသးတဲ့ အေၾကာင္းပါပဲ။ ေအာ္စကာဆုရဇာတ္ကားျဖစ္တဲ့ Birdman ကားထဲမွာလည္း ေလေပၚပ်ံတဲ့တကြက္ကိုျပျပီးေနာက္ တက္ခ္စီစီးျပတဲ့ ရိုက္ကြက္ဟာ အစစ္အမွန္ ႏွင့္ အတုအေယာင္ သို႔မဟုတ္ လက္ရွိကမာၻႏွင့္ အိပ္မက္ကမာၻအတြက္ ေထြးေရာယွက္တင္ ေတြးေတာဆင္ျခင္စရာေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဒါရိုက္တာ တင္ဘာတန္ရဲ႕ ေနာက္ထပ္ Ani Movie တခုျဖစ္တဲ့ The Congress ဆိုတဲ့ကားကိုလည္း ၾကည့္သင့္ပါတယ္။ animation ဇာတ္ေကာင္အျဖစ္အသြင္ေျပာင္းခံလိုက္ရတဲ့ ရုပ္ရွင္မင္းသမီးၾကီးတေယာက္ရဲ႕ တကယ့္ဘဝနဲ႔ ကာတြန္းဇာတ္ေကာင္ဘဝကို ခြဲျခားမျမင္နိုင္ေတာ့ဘဲ ေရာေႏွာသြားရတဲ့အျဖစ္ကို အျမင္ပိုင္းဆိုင္ရာအရပါ ေရာေႏွာရိုက္ျပထားတဲ့ ဇာတ္ကားကိုလည္း ၾကည့္သင့္ပါတယ္။ ဒီ Big Fish ရုပ္ရွင္ကားကို လူ႔ေလာကၾကီးကို သေရာ္တဲ့ သေရာ္စာဆန္ဆန္အျဖစ္နဲ႔လည္း ခ်ဥ္းကပ္လို႔ရပါတယ္။ ဘယ္လိုခ်ဥ္းကပ္ ခ်ဥ္းကပ္ အက္ဒြပ္ရဲ႕ စိတ္ကူးဥာဏ္ဆန္းၾကယ္မႈကေတာ့ ေမ့မရမွာေသခ်ာပါတယ္။ အတုအေယာင္နဲ႔ အစစ္အမွန္ဆိုတဲ့ ျပႆနာကို ေတြးေတာမိေစမွာလည္း ေသခ်ာပါတယ္။ တင္ဘာတန္ကေတာ့ Big Fish ကားနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး ဒီလိုေျပာပါတယ္။

 “ Big Fish ဟာ ဘာေတြကအစစ္အမွန္ျဖစ္ျပီး ဘာေတြက စိတ္ကူးယဥ္၊ ဘာေတြကစစ္မွန္ျပီး ဘာေတြက မစစ္မွန္၊ ဘာေတြက တစိတ္တပိုင္းစစ္မွန္ျပီး အဲဒီတစိတ္တပိုင္းဟာ ဘယ္လိုစစ္မွန္တယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြပါပဲ။ အဆံုးသတ္မွာေတာ့ အားလံုးဟာ စစ္မွန္ၾကပါတယ္။”

ရွိန္ဝါ

၂၀၁၅ ဒီဇင္ဘာ ၃ ရက္ေန႔

တေယာက္တည္းဆန္းၾကယ္ (တဆိုင္ဆိုင္မွာ တခုခုစားရင္း)

ဆိုင္အျပင္ကလူမွာ ရႈခင္းမရွိ
ေရာဂါရွိသူထံ ဆည္းပူးပါ။

အရသာဟာ လူမ်ိဳးကို မွာစားတယ္
ေဆးေလးေတာ့သုတ္ေပးပါ ငါ့အုတ္ဂူ။

စာ႐ြက္မွာကပ္ေနတဲ့ ႏွပ္ေခ်းဖက္
စာအုပ္ၿပဲမွာစိုးလို႔ မခြာရဲဘူး။

ဇြန္းကေပ်ာ့လို႔ ေကာက္ေကြးသြား
ပန္းကန္ျပားထဲ အိပ္ခ်င္စိတ္ကမရွိ။

ဓါးကိုသံုးၿပီးရင္ သူ႔ေနရာသူျပန္ထား
ဖုန္းေျပာၿပီးရင္ ေမာေမာေနလို႔။

အေဖျဖစ္ေတာ့မွာမို႔ အသက္ဝေအာင္ရႈ
အေပ်ာ္လွေအာင္ ပူေပါင္းအမႈတ္သင္ထား။

တံေတြးခြက္ထဲ ေပါေလာေမ်ာခ်င္သူ
အနီးဆံုးဆိုင္၌ အလြယ္စားယဥ္ေက်းမႈ။

သပ္ရပ္သိမ္ေမြ႔ စိတၱဇလူသတ္သမား
က်ားသံေရာ မသံပါ တေယာက္တည္းဆိုထားတဲ့ သီခ်င္း။

ေငြရွင္းေျပစာ ေရာက္လာၿပီ
အေဖဟာ စာမလာ သတင္းမၾကား။

ေလထဲပစ္လိုက္တဲ့ က်ည္ဆံနား႐ြက္
အသံတသံသံကို မထိဘဲ ရပ္/မရပ္။

၂၀၁၅ ေမ

မကြၽတ္မလြတ္သူမ်ားဟာ ထာဝရလက္ေဆာင္

က်ားေသဟာ လူအရွင္လတ္လတ္ကို ထမ္းလာတယ္
ေစာလူးမင္းကိုထမ္းၿပီး ရန္သူလို႔ေအာ္တာက က်န္စစ္သား
သားကိုေႁမြကိုက္သြားေတာ့ ေ႐ႊအိုးကို ေႁမြထမ္းကိန္း
ဆိုက္ေရာက္ပါၿပီလား။

အလိုတူပါလို႔ျငင္းခ်က္ထုတ္တဲ့ နိုင္ငံေတာ္ကေလးမုဒိန္းမႈမွသည္ …
ရွင္ႀကီးေရာ က်ားပါ ဥပုသ္ေစာင့္သြားၿပီအထိ
အကုသိုလ္အစပ္ေလးမပါေတာ့ စားေကာင္းပါဦးမလား အငတ္တို႔
တေစၦအဖြားဟာ ေျမးမေလးအတြက္ သူငယ္ခ်င္း
ေသြးကိုေရခ်ိဳးၿပီး အရိုးကို မီးလႈံနိုင္တဲ့ ႂကြယ္ဝမႈ
ျမစ္ရူးနဲ႔ေတြ႔ေတာ့ ဘုန္းႀကီးေရာေလွပါ လူးၾကရ
ကမ္းနားသစ္ပင္မ်ားဟာ ရွင္ဘုရင္ေသၿပီးမွသာ ျမစ္ထဲဆင္းၾကရမယ္။

သမိုင္းကိုသင္ၿပီးမွ ေတမိနွယ္ ငါတို႔ဘဝ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေငြျဖည့္ကဒ္မ်ားျဖင့္ ခႏၶာဝန္ကိုသံုးစြဲ
ဘယ္အစိုးရေျပာင္းေျပာင္း
ေညာင္းေနၾကရတဲ့ လဥဘဝေတြ။

ရွိန္ဝါ
၂၀၁၅ နိုဝင္ဘာ ၂၀

ေျမပဲေထာပတ္ (Peanut Butter BY Eileen Myles)

ငါ အျမဲဆာေနတယ္။

အျမဲ လိင္ဆက္ဆံခ်င္တယ္။

ဒါက အခ်က္တခ်က္

မင္း အဲ့ဒါကို

သေဘာေပါက္ရင္

ေျမပဲေထာပတ္

အသစ္စက္စက္

ဟာ ဘာမွ သံုးစားမရဘူး။

ျပီးေတာ့ ခါတိုင္းလိုပဲ

မင္းသိတဲ့ အၾကီးဆံုး

စူပါမားကတ္ကေန

အဲဒီ ေထာပတ္ကို မတ္ခြက္ၾကီးနဲ႔ဝယ္။

ျပီးေတာ့ မင္းသိတဲ့

အတိုင္းပဲ

ငါက ေျပာင္းလဲမႈကို ဆန္႔က်င္သူ။

ငါ လက္ခံထားက အသစ္

ဆိုတာ

တကယ္တမ္းမွာေတာ့ ျပန္ျပန္ျပီး

ထုတ္ထုတ္ေနတဲ့ အေဟာင္းေတြပါပဲ။

ေရကူးျခင္း

စိတ္ပါ ကိုယ္ပါ ညစ္ပတ္ေနျခင္းရဲ႕ စိတ္လႈပ္ရွားမႈ။

ေႏြရာသီဆိုတာ ဘာမွလုပ္စရာ မရွိ

တဲ့ အခ်ိန္

ဝင္ေငြလည္းမရ

ဆုေတာင္းစာဟာ ေနာက္ဆံုး အပန္းေျဖရိပ္သာ

ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတာ နည္းလမ္း

ျပီးေတာ့ နည္းလမ္းဆိုတာ အျမင္မွာ

အဆံုးအစမရွိျပန္ဘူး

ငါက ပန္းတိုင္ေတြမ်ိဳးစံုကို

လံုးဝ ဆန္႔က်င္တယ္

ငါ ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ

ဆိုတာေတာင္

သိခ်င္စိတ္မရွိဘူး။

ေရေႏြးဆူရင္

လက္ဖက္ရည္တခြက္ရမယ္။

မေတာ္တဆ ပေရာက္စ္ရဲ႕ ကဗ်ာေတြ

အားလံုးကို

ဖတ္တယ္။

ငါ အဲဒီေနရာမွာရွိတုန္းက ေႏြရာသီပဲ။

သူလည္း

အဲလိုေပါ့။ ငါစာေရးတယ္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ

ဆိုေတာ့

ငါေသျပီးရင္ေတာင္ ငါ့ကို အသံုးျပဳေစခ်င္လို႔။

ငါရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္္

တင္မက၊ ငါ အသက္ရွင္စဥ္က ထားခဲ့တဲ့

အေတြးေတြ

အားလံုး ေျမၾသဇာ

ျဖစ္လိမ့္မယ္။

ငါ အသက္ရွင္ေနတုန္းက

ငါဟာ စိမ္းညိႈ႕မ်က္လံုး

နဲ႔ အမ်ိဳးသမီး

တေယာက္။

ျပတင္းေပါက္ အျပင္မွာ လက္နက္သိုေလွာင္ခန္း။ မင္းခႏၶာကိုယ္

အစိတ္အပိုင္းေတြဟာ

ငါ့အခ်စ္

ေတြတိုးဖို႔ သင္ၾကားခဲ့တဲ့

အစင္းေၾကာင္းေတြထင္ရဲ႕။

ငါတို႔ ေရကန္ေတြထဲမွာ ကိုယ္လံုးတီး

ေရကူးၾကတယ္

မင္းေနာက္ကြယ္မွာ ငါစာေရးတယ္။ မင္းအေၾကာင္း

ငါ့အေတြးေတြဟာ

ဘယ္ေတာ့မွ ေပ်ာက္ပ်က္မွာ

မဟုတ္ဘူး

ဒါေပမယ့္ ဒါေတြဟာ အရမ္းအေရးၾကီးတယ္

ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့

အသံုးမဝင္လို႔ပဲ

မင္းကို ရဖို႔ မရည္ရြယ္ခဲ့ဘူး

မင္းကို ငါခ်စ္တယ္။ မင္းကလည္း ငါ့ကို

ခ်စ္တာေၾကာင့္

ကစားကြင္းတခုနဲ႔ ပိုတူတယ္။

ငါရယ္ မင္းျပန္မလာမခ်င္း မင္းရဲ႕ပံုရိပ္ေတြရယ္ ကစား

တဲ့ေနရာေပါ့

မင္းျပန္လာရင္ေတာ့ ငါ မင္းကို ကိုက္မွာပဲ။

မင္းနဲ႔ဆိုရင္ ဘယ္လို

အနား

ယူရမလဲ ငါသိတယ္

ဒါေၾကာင့္လည္း ငါ မင္းေနာက္ေက်ာမွာ

အလုပ္လုပ္တာေပါ့

အဲဒါ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္

သဘာဝဆိုတာ ထိန္းခ်ဳပ္လို႔ မရဘူးလို႔ မင္းငါ့ကို ေျပာတယ္

ဒါေၾကာင့္လည္း

သဘာဝက

အဲဒီေလာက္ အရမ္းေကာင္းေနတာကိုး

ဆံပင္ျဖဴအသစ္ေတြရဲ႕ အလဲထိုးျခင္းကို ခံလိုက္ရတဲ့ မင္းကို

အသည္းအသန္

ခ်စ္မိေနတာ။

အေကာင္းဆံုးလို႔ ငါအျမဲသိခဲ့တာအရာ အဲ့မွာ ဘာလို႔ မရွိရမွာလဲ

ငါမင္းကို ကေလးဘဝကတည္းကခ်စ္တာ

အဲဒီကေန ျပန္စၾကည့္ေတာ့ တေန႔ေန႔ဆိုတာ အျခားေန႔ေတြလိုပါပဲ

ၾကံဳရာက်ပန္း အရြယ္ေရာက္မႈ နဲ႔ ေလညွင္းေတြ

တည္ျမဲတဲ့ အခ်စ္

ေန႔လယ္ခင္း

ဆန္းဝွစ္ခ်္။ ေန

ရဲ႕ က်ယ္ျပန္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းသစ္ထဲမွာ ေျခလွမ္းေလးတလွမ္း

ငါ စူးစူးစိုက္စိုက္

ၾကည့္တယ္

ငါ မ်က္ေတာင္

ခတ္တယ္

ငါ တက္

စီးလိုက္တယ္။

အီလင္းမိုင္းစ္ကို မက္ဆာခ်ဳးဆက္မွာ ေမြးတယ္။ အခု ၂၀၁၅ဆိုရင္ အသက္ ၆၄ ႏွစ္ရွိျပီ။ ငယ္ငယ္က ကက္သလစ္ေက်ာင္းမွာ တက္ခဲ့တယ္။ ဘီေအဘြဲ႕ကိုေတာ့ ေဘာ္စတြန္မွာရွိတဲ့ မက္ဆာခ်ဳးဆက္တကၠသိုလ္က ရတယ္။ ၂၅ နွစ္သမီးမွာ နယူးေယာက္ရဲ႕ Poetry Project မွာပါေနျပီ။ အဲဒီမွာ တက္ဘယ္ရီဂန္အပါအဝင္ နာမည္ၾကီးကဗ်ာဆရာေတြဆီမွာ တပည့္ခံတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ကဗ်ာဆရာ ဂ်ိမ္းစ္စခူလာရဲ႕ လက္ေထာက္အေနနဲ႔ အလုပ္လုပ္တယ္။ ၁၉၉၁ မွာ ပထမဆံုး ကဗ်ာစာအုပ္ Not Me ကိုထုတ္တယ္။ အဲဒီႏွစ္မွာပဲ အေမရိကန္သမၼတအတြက္ write-in campaign ကိုလည္း စတင္ခဲ့တယ္။ ဝတၴဳရွည္ႏွစ္ပုဒ္လည္း ေရးျပီးျပီ။ ဆုလည္းရတယ္။ ျပဇာတ္ေတြ၊ အက္ေဆးေတြလည္း ေရးတယ္။ အေၾကာင္းအရာမ်ိဳးစံုကို ေရးဖြဲ႕နိုင္သူ။

ကဗ်ာဆရာ ဒင္းနစ္ကူးပါးေျပာတာကေတာ့ “အီလင္းဟာ ကြမ္တမ္ပရာရီစာေပမွာ ျဖတ္ထိုးဥာဏ္အေကာင္းဆံုးနဲ႔ ဆင္ျခင္ျခင္းမရွိဆံုး ပညာတတ္ေတြထဲက တဦးပဲ” တဲ့။ ကိုယ္တိုင္ကလည္း လိင္တူခ်စ္သူျဖစ္တာေၾကာင့္ The New Fuck You/adventures in lesbian reading စုေပါင္းစာအုပ္ကိုလည္း အယ္ဒီတာလုပ္ခဲ့တယ္။ အခု ႏ်ဴးေယာ့ခ္၊ ကိုလံဘီယာ၊ ေကာ္လိုရာဒို တကၠသိုလ္ေတြမွာ ပါေမာကၡအေနနဲ႔ စာသင္ေပးေနတယ္။ ေနတာကေတာ့ ႏ်ဴးေယာ့ခ္မွာ။

(အခု “ေျမပဲေထာပတ္” ကဗ်ာဟာ ဘာသာျပန္သူအတြက္ ဘာသာျပန္ဖို႔ အလြန္ခက္ခဲတဲ့ကဗ်ာပဲ။ Free Verse လို႔ေတာ့ အၾကမ္းဖ်င္းေျပာၾကတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ပို႔စ္ကဗ်ာသမားေတြ လုပ္သလို ဝါက်ဖြဲ႕ထံုးေတြ သဒၵါေတြကို လံုးဝဂရုမစိုက္ဘဲ ျဖတ္ခ်င္တဲ့ေနရာမွာ ျဖတ္၊ ရပ္ခ်င္တဲ့ေနရာမွာ ရပ္။ ဝါက်တေၾကာင္းတည္းကိုပဲ ဘာအနက္မွ ထပ္မံမေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ကဗ်ာလို ျဖတ္ေတာက္စီရင္ထားတယ္။ စကားေျပလို ခ်စီလိုက္ရင္ေတာင္ ရမယ္ထင္ရရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕စာေၾကာင္းေတြက်ေတာ့လည္း ဝါက် အတိုအစေတြ။ ဘယ္ဝါက်နဲ႔ သြားကပ္ရမယ္မွန္းမသိ။ ျပီး စကားလံုးတလံုးတည္းကိုပဲ ခြဲခ်င္ရင္လည္း ခြဲထားလိုက္ျပန္ေရာ။ ဒါေတြကပဲ အီလင္းစ္ကို ကမာၻေက်ာ္ေစတဲ့ ေရးဖြဲ႕ပံု ျဖစ္လာတယ္လို႔ ထင္တယ္။ သူ႔ကဗ်ာအမ်ားစုက ဒီလို စီပံုေတြခ်ည္းပဲ။ ေတြ႕ၾကံဳခံစားရပံုေတြနဲ႔ အေတြးေတြကို လက္ခံခ်င္လာေအာင္ သိမ္းသြင္းနိုင္တဲ့ ကဗ်ာေတြလို႔ ေျပာၾကတယ္။ ဘာသာျပန္သူအေနနဲ႔ တတ္စြမ္းသေလာက္ သူ႔လို လိုင္းစီပံု အရသာေပၚေအာင္ ၾကိဳးစားထားပါတယ္။)

ရွိန္ဝါ

အိုေက ျမားနတ္ေမာင္ ---- Ok Cupid by Major Jackson

ကက္သလစ္တေယာက္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာ လူမ်ိဳးစုတစုနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

လူမ်ိဳးစုတစုနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း နိုင္ငံတနိုင္ငံနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

နိုင္ငံတနိုင္ငံနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ေဘာလံုးၾကယ္ပြင့္တစ္ေယာက္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ေဘာလံုးၾကယ္ပြင့္တစ္ေယာက္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ကားသစ္တစီးနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ကားသစ္တစီးနဲ႕ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ေလသန္႔ေဆးဗူးနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ေလသန္႔ေဆးဗူးနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း သစ္ပင္အတုနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

သစ္ပင္အတုနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ေရာင္ျပန္ေငြၾကိဳးေလးနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ေရာင္ျပန္ေငြၾကိဳးေလးနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း အားလပ္ရက္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

အားလပ္ရက္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း လူမည္းတေယာက္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

လူမည္းတေယာက္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ထိပ္ပိုင္းနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ထိပ္ပိုင္းနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ေအာက္ေျခနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ေအာက္ေျခနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း တိဗက္တေယာက္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

တိဗက္တေယာက္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း နဂါးတေကာင္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

နဂါးတေကာင္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း မီးဖိုနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

မီးဖိုနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း က်ပ္ခိုးစင္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

က်ပ္ခိုးစင္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ပန္းခ်ီကားေဘာင္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ပန္းခ်ီကားေဘာင္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း မာတင္လူသာကင္းနဲ႔ သခင္ေယရႈတို႔ကို ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

မာတင္လူသာကင္းနဲ႔ သခင္ေယရႈတို႔ကို ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း လူသံုးေယာက္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

လူသံုးေယာက္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း အဖြဲ႕တဖြဲ႕နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

အဖြဲ႕တဖြဲ႔နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း မေအာင္ျမင္နိုင္တဲ့ အေတြးအေခၚနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

အေတြးအေခၚနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ဥာဏ္အလင္းပြင့္မႈနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ဥာဏ္အလင္းပြင့္မႈနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း သိပၸံပညာနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

သိပၸံပညာနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ဖန္ဗူးနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ဖန္ဗူးနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ေဆးဆိုင္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ေဆးဆိုင္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ကုန္သည္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ကုန္သည္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ကုန္ထုတ္လုပ္မႈနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ကုန္ထုတ္လုပ္မႈနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ရီပက္ဘလစ္ကန္တေယာက္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ရီပက္ဘလစ္ကန္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ေဆာင္းရာသီနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ေဆာင္းရာသီနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ဒီမီးတာ¹  နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ဒီမီတာနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ေျပာင္းဆန္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ေျပာင္းဆန္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ပန္ကိတ္ေတြနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ပန္ကိတ္ေတြနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ကာမအထြတ္အထိပ္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ကာမအထြတ္အထိပ္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း သုခဘံုနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

သုခဘံုနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း အားမစ္ရွ္မိန္းမတေယာက္နဲ႔²  ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

အားမစ္ရွ္မိန္းမနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း လတ္ဒစ္တေယာက္ ³နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

လတ္ဒစ္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ဒ႑ာရီသူရဲေကာင္းနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ဒ႑ရီသူရဲေကာင္းနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ေရာဘတ္ဇင္မာမန္းနဲ႔⁴ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ေရာဘတ္ဇင္မာမန္းနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း သမိုင္းနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

သမိုင္းနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း လူျဖဴတေယာက္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

လူျဖဴနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း မလံုျခံဳမႈနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

မလံုျခံဳမႈနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ဟမ္းမားကားနဲ႔ ⁵ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ဟမ္းမားကားနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ပင္တဂြန္ဌာနခ်ဳပ္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ပင္တဂြန္ဌာနခ်ဳပ္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ၾကယ္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ၾကယ္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း လစ္ဘရယ္တေယာက္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

လစ္ဘရယ္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ဂ်ဴးတေယာက္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ဂ်ဳးတေယာက္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း မီးအိမ္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

မီးအိမ္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ေရႊေရာင္ဆံပင္မိန္းကေလးနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ေရႊေရာင္ဆံပင္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ဆြီဒင္တေယာက္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ဆြီဒင္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း IKEA ပရိေဘာဂ နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

IKEA နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း Whole Foods စားေသာက္ကုန္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

Whole Foodsနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ေယာဂဆရာနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ေယာဂဆရာနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း e-reader နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

e-reader နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း တီဗီတလံုးနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

တီဗီတလံုးနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း စီးပြားေရးသမားနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

စီးပြားေရးသမားနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း စိတၱဇလူသတ္သမားနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

စိတၱဇလူသတ္သမားနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ရက္စ္ခိုနီေကာ့ဗ္နဲ႕⁶ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ရက္စ္ခိုနီေကာ့ဗ္နဲ႕ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ဆင္ျခင္မႈဝါဒီသမားနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ဆင္ျခင္မႈဝါဒီနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ပညာတတ္တေယာက္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ပညာတတ္တေယာက္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ကိုယ္ေရးမွတ္တမ္းနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ကိုယ္ေရးမွတ္တမ္းနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း လူျဖဴအမ်ိဳးသမီးနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

လူျဖဴအမ်ိဳးသမီးနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း သူေတာင္းစားတေယာက္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

သူေတာင္းစားတေယာက္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း နိုင္ငံေရးခိုလႈံသူနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

နိုင္ငံေရးခိုလႈံသူနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း က်ဴးဘားတေယာက္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

က်ဴးဘားနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ဂက္စ္မီးေတာက္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ဂက္စ္မီးေတာက္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း အကၤ် ီမပါတဲ့ ဂ်ီဟတ္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ဂ်ီဟတ္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ရူးေလာက္တဲ့ လွထြဋ္ေခါင္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

လွထြဋ္ေခါင္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ပဲရစ္စ္ဟီတန္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ပဲရစ္စ္ဟီတန္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း အတင္းအဖ်င္းသတင္းစာနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

အတင္းအဖ်င္းသတင္းစာနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ကြန္ျမဴနစ္တေယာက္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ကြန္ျမဴနစ္တေယာက္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ဒီဇိုင္းေဖာ္ထားတဲ့ပန္းေတြနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ဒီဇိုင္းေဖာ္ထားတဲ့ပန္းေတြနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ေဖာက္ျပန္မႈနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ

ေဖာက္ျပန္မႈနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္ဆိုတာလည္း ေရကန္တကန္နဲ႔ ⁷ ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုပဲ။

¹  ေကာက္ပဲသီးႏွံေစာင့္ ဂရိနတ္ဘုရားမ Demeter

²  ေရွးရိုးစြဲ ခရစ္ယန္ဘာသာဝင္တမ်ိဳး Amish

³ စက္မႈေတာ္လွန္ေရးဆန္႔က်င္သူ Luddite

⁴ နာမည္တူေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္ ေဘာ့လ္ဒိုင္လန္ရဲ႕ နာမည္ရင္းကို ဆိုလိုတာလို႔ ထင္ရ Robert Zimmerman

⁵ Hummer (ထရပ္ကားေတြ ဆပ္ဖ္ကားေတြပဲ ထုတ္တဲ့ ကားတံဆိပ္)

⁶ ေဒါ့စတိုယက္စကီးရဲ႕ ျပစ္မႈနဲ႔ ျပစ္ဒဏ္ဝတၳဳထဲက ဇာတ္ေကာင္ Raskolnicov

 ⁷  pool လို႔ပဲပါတာ။ ေရကန္လို႔ပဲ ျပန္လိုက္တယ္

ေမဂ်ာဂ်က္ခ္ဆန္ (Major Jackson) ကို ဖီလာဒဲဖီးယားမွာ ေမြးတယ္။ အခု ၂၀၁၅ မွာ အသက္က ၄၇ ႏွစ္ရွိျပီ။ ကဗ်ာစာအုပ္ထြက္တာ အုပ္ေရမမ်ားေသးေပမယ့္လည္းဂြတ္ဂန္ဟိုင္းတို႔၊ ပြတ္ရွ္ကတ္တို႔ အပါအဝင္ သူတို႔ဆီက ေလးစားထိုက္တဲ့ ဆုေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရျပီးေနျပီ။ ဗားမန္႔တကၠသိုလ္မွာလည္း ပါေမာကၡအလုပ္လုပ္ပါတယ္။ ဖေလာ္ရီဒါမွာ တလွည့္ ဗားမန္႔မွာ တလွည့္ေနတယ္။ အေမရိကန္ကဗ်ာဆရာမ ေဒၚရီယန္ လာ့ခ္စ္ ေျပာတာက ေမဂ်ာဟာ ကဗ်ာကို တကၽြီကၽြီ တအုန္းအုန္းအသံျမည္ေစသူပဲ တဲ့။

“အိုေက ျမားနတ္ေမာင္”  (Ok Cupid)နဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ ဂ်က္ခ္ဆန္ ေျပာတာက “ကၽြန္ေတာ္က အေမရိကန္ကဗ်ာေတြရဲ႕ ထံုးတမ္းစဥ္လာေတြကို သေဘာက်ေနတာေလ။ သူတို႔ရဲ႕ ဆင္ျခင္မႈေတြနဲ႔ အဓိပါယ္တည္ေဆာက္ပံု စနစ္ေတြကို သေဘာက်ေနတာေပါ့။ တမင္တကာ ရည္ရြယ္ျပီး သီးသန္႔ဆန္ဆန္ တည္ေဆာက္ထားပံုေတြပါပဲ။ တခ်ိဳ႕ပံုစံေတြဆို ပံုစံခြက္နဲ႔ ေရးထားတာလို႔ေတာင္ နာမည္တပ္ၾကတယ္။ ေပ်ာ္ဖို႔လည္းေကာင္းတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ အြန္လိုင္းက ခ်ိန္းေတြ႕တဲ့ ဝက္ဘ္ဆိုက္ေတြကို ေလ်ာက္ၾကည့္ရင္း အဲဒီ ပံုစံခြက္နဲ႔ ေရးသားနည္းဟာ ေခါင္းထဲကို မေတာ္တဆ ေရာက္လာတာပဲ။ အဲဒီမွာတင္ ကိုယ္ရဲ႕ဘဝအေဖာ္ဟာ ဘယ္လိုပံုစံ ျဖစ္နိုင္မလဲဆိုတာကို ေမးဖို႔အတြက္ ေမးခြန္းေတြ ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းထဲ ေရာက္လာတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီေမးခြန္းေတြကိုလည္း ျပည့္စံုေအာင္ အေျဖေပးဖို႔ ၾကိဳးစားၾကည့္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ညစ္တြန္းတြန္းတဲ့ေဒါသေတြ အဆိုးျမင္စိတ္ေတြကိုေတာ့ ခဏဖယ္ထားၾကည့္လိုက္တယ္။ အဲဒီမွာပဲ ကဗ်ာရွည္တပုဒ္ေရးဖို႔ အေကာင္းဆံုး ဝါက်ပံုစံ တခုကို သြားေတြ႕ရတယ္။  “ ………………… နဲ႔ ခ်ိန္းတယ္ဆိုတာ ……………… နဲ႔ ခ်ိန္းသလိုပါပဲ။” ဆိုတဲ့ ဝါက်ပဲ။ အလယ္တန္းေက်ာင္းမွာတုန္းက ဆရာေတြ ေပးေလ့ေပးထရွိတဲ့ ေဝါဟာရတုိးေအာင္ လုပ္တဲ့ ပံုစံနဲ႔ေတာ့ မတူပါဘူး။ သူတို႔ပံုစံေတြက ပံုစံေသၾကီးေတြ။ ယုတၱိက်က် စဥ္းစားတာေတြေပါ့။ ဒီကဗ်ာမွာက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ဒြိဟေလးနဲ႔ လူမႈေရးတည္ေဆက္မႈေတြကို ေမးခြန္းထုတ္ရင္း စတင္လိုက္တာပါ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ တကယ္ၾကီးမားတဲ့ ရသဆိုင္ရာ ရလာဒ္ေတြ ထြက္လာေတာ့တာပဲ။ သေရာ္မႈနဲ႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ။ ဒီကဗ်ာဟာ

ေအာ္ဟစ္ရယ္ေမာ္ျခင္းနဲ႔ ေလးနက္တာႏွစ္ခုၾကားမွာ ရွိပါတယ္။”

(ကဗ်ာတပုဒ္လံုးကို ဝါက်ပံုစံတေၾကာင္းနဲ႔ပဲ ေရးဖြဲ႕သြားတာပါ။ ကဗ်ာရဲ႕ တည္ေဆာက္ပံုကို ေဖာင္းပြမွန္းသိသိနဲ႔ ပံုစံတူဝါက်ပံုစံကိုပဲ သံုးသြားတာပါပဲ။ သူ႔အေျပာအရဆိုရင္ ကဗ်ာဖတ္သူအတြက္ ဆင္ျခင္ေတြးေတာမႈကို တခ်ိန္လံုး အလုပ္ေပးသြားတဲ့ ကဗ်ာပဲ။ တခါတခါမွာ ကဗ်ာဖတ္သူအေနနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို ေျပာင္းလဲသြားေပမယ့္လည္း တခါတခါမွာ လံုးဝမထင္ထားတဲ့ လွည့္ကြက္ကို ေျပာင္းပစ္လိုက္တာပါ။ ဟာသဓါတ္နဲ႔ ေလးနက္မႈရဲ႕ အခ်ိတ္ေတြ အၾကြေတြ။ အြန္လိုင္းကေန ခ်စ္သူရွာတဲ့ ပံုစံေတြကို ၾကည့္ျပီး ေရးဖြဲ႕ထားေပမယ့္လည္း သဘာဝနဲ႔ ေခတ္ေပၚနည္းပညာေတြ အကုန္လံုးကို အေျပျပစ္ဆံုးေပါင္းစပ္ထည့္ဝင္သြားတဲ့ ကဗ်ာပါပဲ။ တခုပဲ ေျပာစရာရွိပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ေသာ အရာေတြကေတာ့ ေနာက္ခံအသိေတာ္ေတာ္ရွိမွ ကဗ်ာကို ခံစားနိုင္မွာပါ။ သူသံုးသြားတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို ၾကားဖူးနားဝေတာ့ ရွိေနရမွာပါ။ ျပီးေတာ့ တေၾကာင္းနဲ႔ တေၾကာင္း အနက္အဓိပါယ္အရ ခုန္သြားတဲ့ အခုန္ေတြ။ အစဥ္အတြဲေတြ။ စိတ္လႈပ္ရွားစရာပါပဲ။ ေရွးရိုးနည္းလမ္းေတြ (ဥပမာ အျပိဳင္ဝါက်ေတြ) ကို အသံုးျပဳျပီး ဒီဖက္ေခတ္ခ်ည္းကပ္ပံုနဲ႔ ေရးသြားတာပဲ။ )

ရွိန္ဝါ

ဘာသာနာေရး (re-lie-gion)

ငါတို႔ဟာ ကိုယ့္တံေထြးနဲ႔ကိုယ္ ခ်ိဳေနၾကတဲ့ ေခြးေတြ
ဘုရားဆိုတဲ့ အရိုးကို လုကိုက္ၾကတယ္
ကမာၻအဆက္ဆက္။

အေပ်ာက္

လက္မထပ္ဘဲအတူေန ဇြန္းနဲ႔ခရင္း
လိင္တူခ်င္းခ်စ္သူ တူတစံု
အရသာကို ျပဌာန္းလ်ာကမသိဘူး။

ရွိန္ဝါ
၂၀၁၅ ႏိုဝင္ဘာ ၁၃

ငါ မဲေပးျပီးသြားျပီ ပန္းကေလးေရ*

ေျမျဖဴတိုတေခ်ာင္းနဲ႔ အမယ္အို
ေတြ႔သမွ်နံရံတိုင္းမွာ တခုခုကိုေရးျခစ္လို႔
ငါ မဲေပးျပီးသြားျပီ ပန္းကေလးေရ။

မီးေသြးခဲေတြဟာ မီးခိုးေခါင္တိုင္ထိပ္ကေနခုန္ခ်ျပီး
ကိုယ့္ကိုယ္ကို အဆံုးစီရင္၊ ပ်ံသန္းထြက္ေျမာက္ၾကတယ္
ငါ မဲေပးျပီးသြားျပီ ပန္းကေလးေရ။

ျမင္ေနရတာျမစ္ၾကီး မဟုတ္ဘူး
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္စီလီကြန္အေခ်ာင္းၾကီးလား
မျဖစ္မေနလုပ္မိတာက လက္သည္းညွပ္တာပဲ
ငါ မဲေပးျပီးသြားျပီ ပန္းကေလးေရ။

ေရခ်ိဳးဖို႔အတြက္ အလံကို ခါးမွာပတ္တယ္
စိုစြတ္ေနတဲ့အလံကို အေပၚပိုင္းဗလာက ငံု႔ၾကည့္ရတယ္
ငါ မဲေပးျပီးသြားျပီ ပန္းကေလးေရ။

ငါးအခ်င္းခ်င္းေတာင္ ငါးကိုငါး နားမလည္ဘူး။
အၾကီးဆံုးဝဋ္ဒုကၡဟာ
ယားယံတတ္တဲ့ အဝတ္အစားေတြပဲ
ငါ မဲေပးျပီးသြားျပီ ပန္းကေလးေရ။

ပန္းကေလးေရ ငါ မဲသြားေပးျပီးျပီ
ဘာမွ မၾကီးက်ယ္ပါဘူးဆိုတာနဲ႔ ၾကီးက်ယ္ခြင့္ျပဳပါ
ပန္းကေလးေရ ငါ မဲေပးျပီးသြားျပီ
ဆိုတဲ့ ကဗ်ာတေၾကာင္း အေၾကာင္း။

ရွိန္ဝါ
၂၀၁၅ ေအာက္တိုဘာ ၁၇
* ကဗ်ာဆရာ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ရဲ႕ ငါ ေနေကာင္းသြားျပီ ပန္းကေလးေရကို အမွတ္ရ*

စူပါမားကတ္ထဲ အရူးအား အင္တာဗ်ဴးျခင္း

ဒီထဲကို ဘာလုပ္ဖို႔ဝင္လာတာလဲ။ ဘယ္သူကလႊတ္လိုက္တာလဲ။ လူေတြဟာ ဒီထဲကိုေရာက္ရင္ တခုခုေတာ့ ေရြးခ်ယ္ဝယ္ယူေနက်ပဲဆိုတာ မသိဘူးလား။ ခင္ဗ်ားက လူလား၊ ေမ်ာက္လား။ ခင္ဗ်ား အခု ပန္းခင္းထဲေရာက္ေနတာကိုေရာ သိလား။ ဗိုက္ဆာေနလို႔လား။ ခင္ဗ်ားကို ဘယ္သူက လႊတ္လိုက္တာလဲ။ ခင္ဗ်ားဘာသာခင္ဗ်ား လာတာလား။ ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့စကားကို သူတို႔ နားမလည္ဘူးဆို။

ခင္ဗ်ား ေတြ႕သမွ်တံဆိပ္ေတြလိုက္ျဖဳတ္ျပီး ဘာလို႔ဝါးစားတာလဲ။ ခင္ဗ်ား တခုခုေတာ့ ေရြးလိုက္ေသးတယ္မလား။ ဒီေနရာမွာေရြး ဟိုေနရာမွာပစ္ခ်လုပ္တယ္ဆို။ ဝါယာၾကိဳးေတြကိုေရာ ဘာလို႔ဝါးတာလဲ။ အကၤ်ီကိုခၽြတ္ျပီး ဘာလို႔ ေျပာင္းျပန္ဝတ္လိုက္တာလဲ။ ဘာလို႔ ထိုင္လုိက္ထလိုက္ ငွက္ပ်ံသလို လုပ္ေနတာလဲ။ ခင္ဗ်ား မတ္တပ္ၾကီး မ်က္စိေတြမွိတ္ျပီး အိပ္ေနေသးတယ္ဆို။ ခင္ဗ်ား အဲလိုလုပ္ေနတာ ျမင္တဲ့သူေတြက ဘာမွမေျပာၾကဘူးလား။ ခင္ဗ်ား ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ေနတယ္လို႔ ထင္ၾကလို႔လား။

ခင္္ဗ်ား ဘာလို႔ အက်ယ္ၾကီး ထရီတာလဲ။ ဝိုင္းၾကည့္တဲ့လူေတြကို လိုက္ျပီး ဘာလို႔ ကထိထိုးတာလဲ။ သူတို႔ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔နဲ႔ ငိုတာ ခင္ဗ်ား မေတြ႕ဘူးလား။ ခင္ဗ်ား အခု ကႏာၱရထဲေရာက္ေနတာကိုေရာ သိရဲ႕လား။

အဲဒါေတြလည္းျပီးေရာ ခင္ဗ်ား ရုတ္တရက္ၾကီး ဘာလို႔ ဒီထဲမွာ ေသးနဲ႔ေလ်ာက္ပန္းရတာလဲ။ ခင္ဗ်ား ေသးနဲ႔ ၾကမ္းေပၚမွာ သရုပ္ေဖာ္တာ ျပံဳးေနတဲ့ပံုဆို။ ဘာသေဘာလဲဗ်။ လံုျခံဳေရးရဲေတြေရာက္လာေတာ့ ခင္ဗ်ားက အရင္ ဘီစကစ္ေတြနဲ႔ ပစ္တယ္ဆို။ ေတြ႔သမွ်အရုပ္ေတြနဲ႔ ပစ္တယ္ဆို။ အဲဒီအရုပ္ေတြထဲမွာ ဘုရားရုပ္ေတြပါတာကိုေရာ သိလား။ ခင္ဗ်ားက အလင္းေရာင္ကိုလိုက္ရွာျပီး ေျပးတာဆို။ အဖမ္းခံေတာ့လည္း အသာတၾကည္နဲ႔ အဖမ္းခံတယ္ဆို။ အဖမ္းခံေတာ့ ခင္ဗ်ားက အေပါက္ဝနားေတာင္ေရာက္ေနျပီဆို။

ခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ့္အေတာင္ပံေတြကို ျမင္လား။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေသးစိုေဘာင္းဘီ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေပးပါလား။ ဝါးဖို႔ ဝါယာၾကိဳးေတြက်န္ေသးလားဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ ေရဆာတယ္ဗ်ာ။ ပန္းတပြင့္ေလာက္ေရြးေပးပါလား။

ရွိန္ဝါ

၂၀၁၅ စက္တင္ဘာ ၁၈