အေမက ငါ့နားရြက္ေတြကို ျဖတ္စားတယ္
မရည္ရြယ္ပါဘူး ေနထြက္အပင္ရဲ႕အရိပ္မွာ
သစ္ေခါင္းအသိုက္ထဲ ထိုးဆိတ္ေနတဲ့ တက်ီက်ီငွက္
အေမ မဝမွာစိုးလို႔ တေခါင္းလံုးေျပာင္တလင္းခါတဲ့အထိ
ငါ့လွ်ပ္စီးဆံပင္ေတြ ရိတ္ေကၽြးပစ္လိုက္တယ္
ငါ့ကိုလွတယ္လို႔ထင္တဲ့ အေမ့ရဲ႕မ်က္လံုးႏွစ္လံုးကိုေတာ့
မနက္ျဖန္စာမ်ားအတြက္ ငါျဖဳတ္ေရာင္းထားျပီးျပီ
ေတြ႕ကရာအေမွာင္နဲ႔ လင္ငယ္ေနပစ္တဲ့ စိမ္းလန္းေနဝင္အပင္
အိမ္ေရွ႕ကေသြးပုပ္ေျမာင္း စီး၊ မစီးလည္း မသိေတာ့ဘူး
အျပင္ထြက္တဲ့အခါတိုင္း လူေကာင္းေလးလို႔အထင္ခံရဖို႔
အဲဒီေသြးပုပ္ေျမာင္းထဲ
ငါ့ေျခေထာက္တဖက္ထားထားခဲ့ရတာပဲ ငါသိတယ္
အျမင္ခိုင္မာ အတြင္းဗလာ ေၾကာင္အိမ္ၾကီးကို ေန႔စဥ္ထမ္းပိုးျပီး
ပင္လယ္ကမ္းစပ္မွာ သြားသြားခ်ထားရတယ္
လိႈင္းေဖြးေဖြးေတြ ေၾကာင္အိမ္ထဲ ထံုးစံအတိုင္းေရာက္လာရင္
ပင္လယ္ကိုထိုးေဟာင္ေနတာရပ္ျပီး အိမ္ျပန္ေနက်
ဘယ္လမ္းေဘးမွာမဆို အမွန္တရားအမိႈက္ေတြခ်ည္းပဲ
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့
အေမ့တကုိယ္လံုး ေလစားလို႔ အရိုးပဲက်န္ေတာ့တယ္
အရိုးေတြၾကားထဲ ေလတိုးေနသံဟာ တေယာသံ
တျမိဳ႕လံုး အပ်င္းေျပ လာနားေထာင္ၾကတယ္
အိမ္ျပန္ေရာက္လာတဲ့ေၾကာင္ကိုသတ္ျပီး
ဧည့္သည္ေတြကို ငါခ်က္ေကၽြးလိုက္တယ္
ငါ့ေခါင္းေပၚကေၾကာင္ေမႊးေတြကို ပြတ္သပ္ျပီး
သူတို႔ ဆူဆူညံညံ ျပန္သြားၾကတယ္
အဲဒီည၊ ငါတို႔ျမိဳ႕မွာ ေလာက္မိုးေတြရြာတယ္
တျမိဳ႕လံုးလင္းထိန္ျငိမ္သက္လို႔
ေလာက္ေတြရဲ႕ အလင္းေရာင္ေဖြးေဖြးမွာ
ငါ မျမင္ဖူးတာေတြ ျမင္လိုက္ရတယ္။
ရွိန္ဝါ
၂၀၁၆ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၆
No comments:
Post a Comment