ခုန္ရမယ့္အခ်ိန္ဟာ အေႏွးနဲ႔အျမန္ေရာက္လာတာပါပဲ
ေလေပၚေရာက္ေနတဲ့အခိုက္အတန္႕မွာတင္
ခုန္ရတာကို ငါၾကိဳက္သြားတယ္
အရင္ဆံုး စာသင္ေက်ာင္းေတြေရွ႕မွာ ခုန္တယ္
ပံုျပင္ထဲက ပုေလြဆရာလို ငါ့ေနာက္ကို
ကေလးေတြ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ေလ်ာက္လိုက္ၾကတယ္
ျပီး ေစ်းေတြေရွ႕မွာ ငါခုန္တယ္
ကုန္ေစ်းႏႈန္းကို သရုပ္ေဖာ္တင္ဆက္တာတဲ့
ထင္ရာျမင္ရာတလြဲေတြ ေျပာၾကတာ အမွန္တရားလား
ငါစိတ္ညစ္ျပီး ေဆးရံုေတြေရွ႕သြားခုန္တယ္
လူနာညည္းသံေတြဟာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္
ငါ့ေနာက္ကို တုတ္ေတြ ခဲေတြနဲ႔ လိုက္ၾကတယ္
ရဲစခန္းေတြေရွ႕မွာလည္း ငါသြားခုန္တယ္
သူတို႔က ကေလးေတြလိုေတာ့မဟုတ္ေပမယ့္
ေၾကာက္လန္႔ျပီး ငါ့ေနာက္ကို ေလ်ာက္လိုက္ၾကတာပဲ
ဘာသာေရးအေဆာက္အဦေတြေရွ႕မွာလည္း ငါခုန္တယ္
ဘုရားသခင္က ငါနဲ႔ အတူရွိေနတယ္လို႔ သူတို႔ေျပာၾကတယ္
ခုန္ပါမ်ားလို႔ ငါ့ေျခေထာက္ေတြဟာ ေပါက္ျပဲျပီး ေသြးအလိမ္းလိမ္း
ငါ ခုန္လိုက္တိုင္း ငါ့ေျခေထာက္ေအာက္က ေသြးေတြဟာ
ေလေပၚမွာ ဝံပ်ဲေနတာ သိပ္လွတယ္
ငါ ခုန္လိုက္တိုင္း ငါ့ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းဟာ
သူရဲေကာင္းေသြးစကတ္ဝတ္ထားသလိုပဲ
ငါက ေယာက်္ားလား မိန္းမလား ျငင္းခံုၾကတယ္
ငါ့ကို နာမည္အမ်ိဳးမ်ိဳးလည္း ေပးၾကတယ္
ေလွကားေတြကိုေတာ့ ငါ မုန္းလာတယ္
ေလွကားေတြဟာ ငါ့အခုန္ရဲ႕ ရန္သူေတြပဲ
စီးေနတဲ့ ျမစ္ေတြေခ်ာင္းေတြဟာလည္း ပ်င္းစရာပဲ
ငါခုန္ခဲ့တဲ့ေနရာတိုင္းမွာ နိမ့္က်သြားတဲ့ ခ်ိဳင့္ခြက္ေတြ
အဲဒါဟာ ငါ့သမိုင္းလို႔ သူတို႔ေျပာၾကတယ္
ငါမဝတ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဖိနပ္ေတြကသာ ငါ့သမိုင္းပဲ
လို႔ ထံုးစံအတိုင္း အျဖစ္မွန္ကို ရွင္းျပမေနေတာ့ဘူး
တျဖည္းျဖည္း ငါ့မွာ ခုန္စရာေနရာရွားလာတယ္
ငါ့မွာ ဒီတဘဝေလးပဲ ခုန္စရာအခ်ိန္ရတာ
ခုန္စရာေနရာမရွိဘဲ ငါ မေနနိုင္ေတာ့ဘူး
ငါ့ေျခေထာက္ေပၚ ငါခုန္နိုင္မယ့္ တေန႔ကို ရွာရမယ္
ငါ့ေခါင္းေပၚမွာေတာ့ မီးအိုးမည္းမည္းေတြ အူထြက္ေနျပီ။
ရွိန္ဝါ
၂၀၁၆ ဧျပီလ ၂၀ ရက
No comments:
Post a Comment