လူတဖက္စာသစ္ပင္ႀကီး

ကို အဖိုးႀကီးက ဓါတ္ဆီေလာင္း မီးရိႈ႕တယ္
ႀကီးေကာင္ႀကီးမား လတ္လတ္ဆတ္တတ္ႀကီးဆိုေတာ့ ခက္တယ္
ျပာမႈန္လိုလို သစ္႐ြက္လိုလိုေတြ ေႂကြက်လာၿပီ
အလွဴပြဲမွာ ပိုက္ဆံေတြႀကဲသလိုမ်ိဳး
သူ႔ဆံပင္ျဖဴျဖဴေတြေပၚက်တယ္
တလံုးတည္းက်န္တဲ့သူ႔မ်က္လံုးနဲ႔
အေဝးကိုေငးေငးၾကည့္တယ္
ပါးစပ္ကလည္း ေဆာရီးဆိုတာကို ဂါထာ႐ြတ္သလို ႐ြတ္ေနေသး
ေတာင္းပန္ေနတဲ့ပံုလည္း မေပၚဘူး
စိတ္ေပါက္လာရင္ သစ္ပင္ကို အစိမ္းလိုက္ကိုက္တယ္
သူ႔သြားၾကားထဲမွာ သစ္ခ်ပိုးေတြ တဖြားဖြား
သစ္သားလမ္းေလ်ာက္တုတ္ကိုေတာ့ ပခံုးေပၚမွာ ခ်ိတ္ထားတယ္
ငါ့ကို လွည့္ၾကည့္ၿပီး လွမ္းေျပာတယ္
ဘာၾကည့္ေနတာလဲ လာကူဦးေလ
သစ္ဟင္းဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွမကုန္ဘူးကြ။

ရွိန္ဝါ