မွားစရာမရွားလို႔
ေသြးၾကိဳးေတြကို မွားျဖတ္လိုက္တယ္။
သမ္းေဝမ်က္ႏွာသစ္ျပီး
ဖြင့္လွစ္မိတဲ့ အေဆာက္အအံုသစ္ၾကီး။
အညစ္အေၾကးမစြန္႔ခင္
အစာပူပုပ္ေတြ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးရမယ္။
ေတာ္လွန္တယ္ဆိုကတည္းက
ဖိႏွိပ္ထားတာေတာ္လို႔ပဲ။ Yes or No?
ႏႈတ္မေဆာ့ရေတာ့
ႏႈတ္ပိတ္ျပီး ႏႈတ္လွန္ထိုးပစ္လိုက္တယ္။
လူ႔ဘဝဆိုတာ
ကာလ၊ ေဒသကိုၾကည့္ျပီး ပေယာဂေခ်ာင္းဆိုးတတ္ဖို႔ပဲ လိုတယ္။
ေထာက္မတြန္းကန္ျခင္းေတြေၾကာင့္
ဝါေယာဓါတ္ပ်က္သြားရရွာတဲ့
မဟာဣတၳိယ။
No! No! No! မွားတတ္တဲ့ လူသားမ်ိဳးရိုးဗီဇအရ
Without
man, God is nothing!
တစ္ေန႔တစ္ခါေတာ့
အာသာမေျဖဘဲမေနနိုင္တဲ့ ကဗ်ာဗူးထျခင္း။
ေမ့သြားရင္ေတာင္
ခြင့္မလႊတ္ဘူး။ အပူအေအးမမွ်တလို႔ မိုးက်စ္ျခိမ္းတယ္။
ပန္ကာေလးကိုင္ျပီး
ေျပးသြားတဲ့ ငါ့သားမ်က္ႏွာေလး၊ မႊတ္ေနေအာင္ လည္လို႔။
ေအာက္ဆီဂ်င္ထက္
မည္သည့္ဓါတ္ေငြ႕ ပိုမိုေလးနက္သနည္း။
ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ
ရင္ေလးေနရတာေတြကို ရင္တီးလက္ခတ္ပစ္လိုက္တယ္။
A
ျပီးရင္ A ပဲ။ ဘာမွ ထပ္တိုးမလာဘူး။ A ပဲ။ A မွ A ပဲ။
လူသတ္ဖို႔
သင္လြယ္တတ္လြယ္တဲ့ အဆစ္အေပါက္ပဲ။ မ်ိဳးနဲ႔ ရိုးနဲ႔
ယားလာခဲ့တဲ့
အရြက္ေတြပဲ။ လူျပိန္းေတြနဲ႔ ဘာမွမထူးဘူး
လို႔
သိဖို႔ အသိဥာဏ္ကို ျဖည့္ဆည္းထားတဲ့ လူျပိန္း။ ေတာက္။
စိတ္ၾကီးဝင္။
အူလမ္းေၾကာင္းတေလ်ာက္ ခုန္ဆြ ခုန္ဆြ ေျခဖ်ားေထာက္ျပီး
ေရာက္ခဲ့တယ္။
လူအုပ္ၾကီးထဲမွာ စေအာ္ဟစ္မယ့္လူပဲ လိုတယ္။ နာဂစ္
ဒုကၡသည္ေတြဟာ
ေက်းဇူးတင္လြန္းလို႔ ကြန္ဒံုးေတြ လက္ေဆာင္ျပန္ေပးၾကတယ္။
ကံဆိုးမက
မိုးေတြပါ ေခၚလာလို႔ က်င္ကနဲ ဒင္ကနဲ ျပီးျပီးသြားတယ္၊
ဆိုင္းသံၾကားရင္
လက္ေခ်ာင္းကိုင္းေျခာက္ေတြ ထလႈပ္တုန္း။
လူညစ္အျမစ္ေတြဟာ
ေက်ာသားရင္သား
မခြဲျခားဘူး။ ေကာ့ေကာ့ပန္းေနတာ ကိုယ္ထဲက ေရေဟာင္းေတြ။
ေတာင္ၾကီးျမိဳ႕ရိုးရာမီးထေတာက္ေတာ့
ငါတို႔ မိုးေပၚေျမာက္ၾကရတယ္။
အေမွာင္ထဲ၊
အသံေတြမွာ အလင္းရွိတယ္။
တကယ္ဆ႔ို။
ရွိန္ဝါ
4 November 2014
No comments:
Post a Comment